Σχετικά με την εκπομπή ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ που πρέπει να μας κάνει όλους εμάς τους Μανιάτες να αναθεωρήσουμε κάποια λάθος δεδομένα που μπήκαν στο λογισμικό του μυαλού μας και να δούμε από μια άλλη οπτική γωνία και να κάνουμε αποδοχή για τα λάθη μας.
Ο Μάριος Θεοδωράκης ήταν ένα παιδί δικό μας και θα περίμενα ο κάθε Μανιάτης που γνωρίζει κάτι αν μη τι άλλο να πάρει ένα τηλέφωνο και όχι να κρατά σιγή ιχθύος . Πως είναι δυνατόν να γίνεται μια απαγωγή και να ετοιμάζεται μια άλλη απαγωγή για κάποιους από εμάς από κάποιον δικό μας. Και αντί να κάνουμε το αυτονόητο και να διδάξουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα που μάθαμε από τους προγόνους μας εμείς τι κάνουμε δίνουμε μύηση στα παιδιά μας για τον υλικό κόσμο αυτόν που έκανε τόσο κακό σε μας και την πατρίδα μας.
Οι Μανιάτες συμπατριώτες μου δεν έμαθαν ποτέ να μιλούν γοητευτικά. Είχαν όμως μάθει να μιλούν περιεκτικά ή να σωπαίνουν όταν πρέπει. Η λιτότητα και η αφαίρεση του περιττού και του μη αναγκαίου, τους ήταν ιδιοσυγκρασιακή έκφραση, τρόπος αίσθησης και αντίληψης της ζωής που ξεπήγαζε από την κληρονομικότητα, την επίκτητη αγωγή, τον τρόπο ζωής, τη μορφολογία του εδάφους και το κλίμα. Η φτώχεια τους είναι το κύριο στοιχείο που γεννούσε πολλά επίκτητα - θετικά, αλλά και αρνητικά - στοιχεία της κοινωνικότητάς τους.
Θετικά: το να έχουν αναπτύξει ως τα όρια του υπεράνθρωπου τη δυνατότητα επιβίωσης, να μπορούν να ζήσουν «και στην ξερή πέτρα» ή «να πιάσουν πουλιά στον αέρα», να είναι ατρόμητοι σε κάθε αντίξοη συνθήκη. Και να είναι συνετοί και μετρημένοι στη χρήση κάθε βιωτικού στοιχείου, από το υλικότερο και πιο συνηθισμένο που είναι το νερό, ως το πνευματικότερο και πιο ακριβό που είναι ο λόγος. Η σκληρή ζωή τους έκανε να δοκιμάζονται, αλλά και - σε περίπτωση ξενιτεμού τους - να νοσταλγούν την πατρίδα τους, γιατί καμιά άλλη πατρίδα δεν μπορούσε να υποκαταστήσει την, συγκερασμένη με ελευθερία, μοναδικά υψηλόφρονη και ώριμη ατρόμητη στάση απέναντι στη ζωή. Οι Μανιάτες ήταν - κι εξακολουθούν να είναι - σε μεγαλύτερο ποσοστό, συγκρινόμενοι με οποιοδήποτε άλλο πληθυσμιακό σύνολο - αληθινοί πατριώτες. Αγαπούν τον τόπο και έχουν ιδιαίτερους δεσμούς προσωπικούς και πραγματικούς μ' αυτόν.
Συνέπεια της ευθύτητας του χαρακτήρα και του αναπτυγμένου αισθήματος ισότητας και δικαιοσύνης των Μανιατών ήταν το να μη μπορούν να γίνουν υποδεέστεροι και εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο. Έτσι ήταν δύσκολο να έχουν αρχηγούς. Μείωναν πάση θυσία ή πολεμούσαν τους καλύτερούς τους. Ολα αυτά διέκριναν και διακρίνουν εμάς τους Μανιάτες.
Τα τραγικά λάθη ολίγων τις λάθος επιλογές ζωής τους για απόκτηση γρήγορου χρήματος δεν μπορούμε να αφήνουμε να αντανακλούν στην Μανιάτικη καταγωγή μας και να δημιουργούν προβλήματα στην γενιά την δική μας των παιδιών μας και των επόμενων γενιών μας είναι καθήκον όλων μας να βρούμε την αλήθεια και να την αναδείξουμε.
Ευελπιστώ πως στο τέλος όλοι οι γνωρίζοντες κάτι για την υπόθεση, θα μιλήσουν, ελπίζω οι αυτουργοί να μην έχουν φθάσει στο μη επιθυμητό αποτέλεσμα και ο Μάριος να ζει...
Από τη Maria Kouvary D
Ο Μάριος Θεοδωράκης ήταν ένα παιδί δικό μας και θα περίμενα ο κάθε Μανιάτης που γνωρίζει κάτι αν μη τι άλλο να πάρει ένα τηλέφωνο και όχι να κρατά σιγή ιχθύος . Πως είναι δυνατόν να γίνεται μια απαγωγή και να ετοιμάζεται μια άλλη απαγωγή για κάποιους από εμάς από κάποιον δικό μας. Και αντί να κάνουμε το αυτονόητο και να διδάξουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα που μάθαμε από τους προγόνους μας εμείς τι κάνουμε δίνουμε μύηση στα παιδιά μας για τον υλικό κόσμο αυτόν που έκανε τόσο κακό σε μας και την πατρίδα μας.
Οι Μανιάτες συμπατριώτες μου δεν έμαθαν ποτέ να μιλούν γοητευτικά. Είχαν όμως μάθει να μιλούν περιεκτικά ή να σωπαίνουν όταν πρέπει. Η λιτότητα και η αφαίρεση του περιττού και του μη αναγκαίου, τους ήταν ιδιοσυγκρασιακή έκφραση, τρόπος αίσθησης και αντίληψης της ζωής που ξεπήγαζε από την κληρονομικότητα, την επίκτητη αγωγή, τον τρόπο ζωής, τη μορφολογία του εδάφους και το κλίμα. Η φτώχεια τους είναι το κύριο στοιχείο που γεννούσε πολλά επίκτητα - θετικά, αλλά και αρνητικά - στοιχεία της κοινωνικότητάς τους.
Θετικά: το να έχουν αναπτύξει ως τα όρια του υπεράνθρωπου τη δυνατότητα επιβίωσης, να μπορούν να ζήσουν «και στην ξερή πέτρα» ή «να πιάσουν πουλιά στον αέρα», να είναι ατρόμητοι σε κάθε αντίξοη συνθήκη. Και να είναι συνετοί και μετρημένοι στη χρήση κάθε βιωτικού στοιχείου, από το υλικότερο και πιο συνηθισμένο που είναι το νερό, ως το πνευματικότερο και πιο ακριβό που είναι ο λόγος. Η σκληρή ζωή τους έκανε να δοκιμάζονται, αλλά και - σε περίπτωση ξενιτεμού τους - να νοσταλγούν την πατρίδα τους, γιατί καμιά άλλη πατρίδα δεν μπορούσε να υποκαταστήσει την, συγκερασμένη με ελευθερία, μοναδικά υψηλόφρονη και ώριμη ατρόμητη στάση απέναντι στη ζωή. Οι Μανιάτες ήταν - κι εξακολουθούν να είναι - σε μεγαλύτερο ποσοστό, συγκρινόμενοι με οποιοδήποτε άλλο πληθυσμιακό σύνολο - αληθινοί πατριώτες. Αγαπούν τον τόπο και έχουν ιδιαίτερους δεσμούς προσωπικούς και πραγματικούς μ' αυτόν.
Συνέπεια της ευθύτητας του χαρακτήρα και του αναπτυγμένου αισθήματος ισότητας και δικαιοσύνης των Μανιατών ήταν το να μη μπορούν να γίνουν υποδεέστεροι και εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο. Έτσι ήταν δύσκολο να έχουν αρχηγούς. Μείωναν πάση θυσία ή πολεμούσαν τους καλύτερούς τους. Ολα αυτά διέκριναν και διακρίνουν εμάς τους Μανιάτες.
Τα τραγικά λάθη ολίγων τις λάθος επιλογές ζωής τους για απόκτηση γρήγορου χρήματος δεν μπορούμε να αφήνουμε να αντανακλούν στην Μανιάτικη καταγωγή μας και να δημιουργούν προβλήματα στην γενιά την δική μας των παιδιών μας και των επόμενων γενιών μας είναι καθήκον όλων μας να βρούμε την αλήθεια και να την αναδείξουμε.
Ευελπιστώ πως στο τέλος όλοι οι γνωρίζοντες κάτι για την υπόθεση, θα μιλήσουν, ελπίζω οι αυτουργοί να μην έχουν φθάσει στο μη επιθυμητό αποτέλεσμα και ο Μάριος να ζει...
Από τη Maria Kouvary D
