Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Λαλούδι της Μονομπασιάς (Καλαματιανό) - Αμαλία Καρζή

Από τη σπουδαία δουλειά - συλλογή του Λάκωνα Νίκου Μπαριάμη.

Καλαματιανό από την Πελοπόννησο. Γνωστό σε όλο το Μοριά. Η λέξη λαλούδι η λελούδι ουδεμία σχέση έχει με το λουλούδι όπως το γνωρίζουμε εμείς. Λαλούδα στην Πελοπόννησο λένε την πέτρα από το αρχαίο λας (=πέτρα). Οπότε το "Λαλούδι της Μονομπασιάς" είναι ο γνωστός βράχος της Μονεμβασιάς πάνω στον οποίο είναι χτισμένη η καστροπολιτεία. Το λελούδι είναι παραφθορά της λέξης λαλούδι.

Η ηχογράφηση ανήκει στην συλλογή "Τραγούδια Πελοποννήσου" του Σίμωνα Καρά. Τα κομμάτια είναι ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις με συντελεστές την ορχήστρα και την χορωδία του Συλλόγου προς Διάδοσιν την Εθνικής Μουσικής.

Τραγουδά η Αμαλία Καρζή, "Λαλούδι της Μονομπασιάς και κάστρο της Αθήνας και Παλαμήδι τ' Αναπλιού άνοιξε να μπω μέσα. Να δώ τις Αναπλιώτισσες, τις Αναπλιωτοπούλες, παναθεμά τες ούλες. Πως πλένουν πως λευκαίνουνε, πως μοσχοσαπουνίζουν. [Με το 'να χέρι πλένουνε, με τ' άλλο σαπουνίζουν, βάνουν το δάκρυ για νερό, το σάλιο για σαπούνι και στον αφρό της θάλασσας απλώνουν και λευκαίνουν. Πλένουν στρατιώτων τα σκουτιά και λοχαγών τα ρούχα.]"

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Διακοπή ρεύματος στους Βόρειους Δήμους την Τετάρτη 1 Οκτωβρίου

Σας γνωστοποιούμε ότι, λόγω απαραίτητων τεχνικών εργασιών, θα πραγματοποιηθεί γενική διακοπή ρεύματος την Τετάρτη 1 Οκτωβρίου από ώρας 08:00 έως 12:00 στις παρακάτω περιοχές:

Πάνω Μαγούλα,
Αγ.Ειρήνη,
Βάρσοβα,
Λογγάστρα,
Βορδώνια,
Καστόρι,
Περιβόλια,
Αλευρού,
Πελλάνα,
Παρδάλι,
Γεωργίτσι,
Αγόριανη,
Λογγανίκο,
Κυπαρίσσι κλπ.

 Η επανατροφοδότηση θα γίνει χωρίς προειδοποίηση και μπορεί να γίνει και πριν από την αναγραφόμενη ώρα, γι’ αυτό λοιπόν οι εγκαταστάσεις και τα δίκτυα θα πρέπει να θεωρούνται ότι βρίσκονται συνέχεια υπό τάση.

 Για λόγους ασφαλείας, απαγορεύεται η προσέγγιση στους αγωγούς ή σε άλλα στοιχεία του δικτύου, έστω και αν βρίσκονται στο έδαφος. Ζητούμε την κατανόηση του Κοινού για την παραπάνω διακοπή.

πηγή: bordonia.blogspot.gr/

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ 2014μχ

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Από την Λακωνία στην Ουκρανία, γραμμή...

"Τα έχουμε δει όλα" με τα πλοία στη Λακωνία, τώρα είδαμε κι αυτό!!
Το Φ/Γ πλοίο WES MONICA μπήκε 25 ολόκληρα μίλια μέσα στον Λακωνικό κόλπο, άφησε αριστερά τη Μάνη και φούνταρε -ξενύχτησε- προχθες, ενώ πλέον πλέει για NIKOLAYEV*.
Το πλοίο διάλεξε για να φουντάρει πτο εσωτερικό του Λακωνικού Κόλπου πολύ κοντά στη "Ζώνη Ειδικής Προστασίας" με κωδικό GR2540006 όπως επίσης και στον "Τόπο Κοινοτικής Σημασίας" με κωδικό GR2540003... 
*Το Νικολάεβ (Μικολάιβ ή ) είναι πόλη στη νότια Ουκρανία κοντά στη Μαύρη Θάλασσα στις όχθες του ποταμού Ίνγκουλ. Αποτελεί αξιόλογο λιμάνι και πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας και έχει πληθυσμό 439.915 κατοίκους...

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

H Λάκαινα ηθοποιός Πηνελόπη Σταματάκου χορογραφεί το Tranquila, σε Zumba.

H πολυτάλαντη Λάκαινα, Πηνελόπη Σταματάκου, πέραν πολλών άλλων, πλέον, χορογραφεί το Tranquila, σε Zumba style και μάλιστα με υπέροχο αποτελεσμα!!!

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

και ΝΑΖΙ και ΨΕΥΤΗΣ...

Το Video που αποκαλύπτει η Καθημερινή διαψεύδει τις κραυγές του Χρήστου Παππά και τα «μην τους πιστεύετε», κατά τη μεταφορά του στις Φυλακές Κορυδαλλού μετά από εντολή ανακριτή και εισαγγελέα. Ο άνθρωπος που είναι ο υπ. αριθμ. 2 της Χ.Α. φαίνεται στο video να εκπαιδεύει μικρά παιδάκια, ντυμένα γερμανοτσολιάδες, στο να φωνάζουν «Χάιλ Χίλτερ» και να επιχαίρει όταν η εντολή του γίνεται πραγματικότητα. Το video αυτό μαζί και άλλα βρέθηκαν στο κινητό και τους υπολογιστές του Παππά και δεν αφήνουν πλέον καμιά αμφιβολία -αν υπήρχε- για τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του ίδιου και της οργάνωσης.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Άντρες φοράνε παντελόνια!!!

Οι άντρες φοράνε παντελόνια...

Τιμούν με τη ζωή τους το λόγο τους
και με τα λόγο τους τη ζωή τους...

Άντρες δεν είναι αυτοί που εκστομίζουν όποιο ψέμα με όποια ευκολία... επειδή νομίζουν πως η αλήθεια δεν θα αποκαλυφθεί...
"Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις. Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα",

τραγουδούσε ο Killah P στον Περαία του κι έτσι ακριβώς πέθανε...

γι αυτό και δεν είναι τυχαίο που σήμερα έναν χρόνο μετά την δολοφονία αυτού του ΑΝΤΡΑ γίνονται συγκεντρώσεις μνήμης του σε ολόκληρη την Ευρώπη

Αερολιμένας Κυθήρων
"Αλέξανδρος Αριστοτέλους Ωνάσης"



Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Κοινωνικό Φροντιστήριο

ΕΛΜΕ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Αγησιλάου 5
Σπάρτη 23100 
Τηλ.-Fax : 27310-23522
E-mail:elmelak@otenet.gr                                                                       Σπάρτη  10-9-14


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

   Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Λακωνίας ξεκίνησε τις διαδικασίες σε συνεργασία με το Δήμο Σπάρτης για τη λειτουργία του Κοινωνικού Φροντιστηρίου για μαθητές Γυμνασίου Λυκείου στην έδρα του Δήμου.
Καλούμε τους συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων που επιθυμούν την εθελοντική συμμετοχή για την διδασκαλία μαθημάτων στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, για το σχολ. έτος 2014-15, να δηλώσουν την διαθεσιμότητα τους.
Η δήλωση τους μπορεί να γίνει στο e-mail: elmelak@otenet.gr  και στα μέλη του ΔΣ,
Δίνοντας ονοματεπώνυμο, κλάδο, τηλέφωνο επικοινωνίας, μαθήματα και ώρες την εβδομάδα που προτίθεται να συμμετέχει.
Παρακαλούμε οι δηλώσεις να κατατεθούν το αργότερο μέχρι 25 Σεπτεμβρίου 2014

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ1
ΤΗΛΕΦΩΝΟ2
email
Κουμουνδούρος Παναγιώτης
πρόεδρος
6978481417
2731022079
Σταματάκου Σταυρούλα
μέλος
6986699126
2731026551

Καπετανέας Βενιζέλος
γραμματέας
6977577147
2731081567
Μπαγιαμπού Μαρία
μέλος
6938030566

Ζάβαλης Τριαντάφυλλος
αντιπρόεδρος
6944913174
2735042084
Κουρής Γιάννης
μέλος
6944239292


Παρακαλούμε τους Διευθυντές να ενημερώσουν τους συναδέλφους
           
          Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                     Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ                                        ΜΠΕΝΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΕΑΣ

η νύχτα που τα Κύθηρα αντίκρισαν την καταστροφή!!!

 Το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου 2014 προς 2ας Σεπτεμβρίου o ο όρμος Βοιών "φιλοξενεί" αρκετά πλοία. Μάλιστα, δύο εξ αυτών για κάμποσες ημέρες παραπάνω του 24ώρου, πίσω από το οποίο προσπαθεί να κρυφτεί το τοπικό Λιμεναρχείο Νεάπολης...

Επίσης, με αλλαγές ονομάτων και άλλα πραγματικά και παράξενα γεγονότα, όπως η εκπομπή τους AIS δίχως ΙΜΟ και όνομα για το αδελφό πλοίο του [STAR TATIANNA mmsi 538005915]  με εκπεμπόμενο κατά δύο μόλις νούμερα μικρότερο  mmsi 538005913} ).
Ήδη, λοιπόν, είχε προκληθεί η τοπική κοινωνία κι από το ιδιότυπο πως το μέρος, αν και προστατευόμενο,  έχει καταντήσει αγκυροβόλιο για πλοία από Λατινική Αμερική και Τουρκία σε δυσανάλογα μεγάλο ποσοστο με την αντιστοιχία τους...

Με και με αυτά, το πλοίο "RIZA SONAY" από τη γειτονική Τουρκία με προορισμό την  TARRAGONA της Ισπανίας έκανε μία ολιγόωρη στάση μέσα στο σκοτάδι της νύχτας πάνω στα τυρκούαζ νερά στο Σαρακίνικο της Ελαφονήσου (Μεγάλος Σίμος) και φούνταρε μέσα στα λιβάδια Ποσειδωνίας του...

Στο σημείο αυτό, ακριβώς, πέρα τον περιβαλλοντικών, τουριστικών, εθνικών κ.α. λόγων περνά και το νέο καλώδιο (το παλαιό το έχε κόψει πλοίο με την άγκυρα του) που ηλεκτροδοτεί τα Κύθηρα!!!
Δεν έχει περάσει δεκαετία από την προηγούμενη φορά που πάλι ένα πλοίο "φρόντισε" κι έκοψε την ηλεκτροδότηση των Κυθήρων προκαλώντας τεράστια ζημιά στο νησί, τα ευπαθή εμπορεύματα, τα ευπαθή φάρμακα, τους κατοίκους και τους επισκέπτες...

Μήπως και θα πρέπει λοιπόν το Κράτος,  εδώ το Λιμεναρχείο Νεάπολης, να μας θυμίσει και να θυμηθεί και το ίδιο πόσες ημέρες έμειναν τα Κύθηρα δίχως ρεύμα και πόσο κόστισε η αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης; Επίσης τι πλήρωσε από τη ζημιά η εταιρία και τι εμείς είτε άμεσα είτε μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό;;;

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Μ.Γλέζος προς τον επίτροπο της Κομισιον : "Ξέρατε τις συνέπειες, για τοςυ έλληνες αγρότες, των μέτρων που πήρατε;"(βίντεο)

Παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου στην συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τις επιπτώσεις του Ρωσικού εμπάργκο. Με μια σειρά από ερωτήματα προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, ο Μανώλης Γλέζος, παρενέβη στην συζήτηση που γίνεται τώρα στο Ευρωπαικό κοινοβούλιο στο Στρασβούργο με θέμα

«Ρωτάω ευθέως τον Επίτροπο εάν το διευθυντήριο της Ε.Ε., όταν έπαιρνε τα μέτρα εναντίον της Ρωσίας, γνώριζε ή είχε προβλέψει ότι θα υπήρχαν και αντίμετρα από τη Ρωσία.

Γνώριζε, ακόμα, ότι τα μέτρα αυτά θα έπλητταν κυρίως την αγροτική οικονομία, δηλαδή τον πρωτογενή τομέα; Ιδιαίτερα για τους Έλληνες αγρότες, μάλιστα, που παράγουν φρούτα και όχι κηπευτικά, δεν είναι καθόλου απλό πράγμα η αλλαγή καλλιέργειας.

Και ρωτάω επίσης ευθέως: Τι ποσό ακριβώς είχε στη διάθεσή του το Ταμείο Διαχείρισης Κρίσεων ‒ για να το συγκρίνουμε με τα όσα τελικά διέθεσε για την αποζημίωση τόσο των Ελλήνων παραγωγών, όσο και των υπόλοιπων αγροτών που επλήγησαν από τα ρωσικά αντίμετρα».

Και ο Μανώλης Γλέζος κατέληξε: «Ξαναρώτησα, αλλά απάντηση δεν πήρα. Γι’ αυτό ρωτώ και πάλι: Ποιος θα πληρώσει το κόστος μεταφοράς των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;»

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάμεσα στο Διάβολο και τη Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα


ΛΙ - Ανάμεσα στο Διάβολο και τη Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα (1995)

Βασισμένη στη νουβέλα του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ, Λι, μια τρυφερή ιστορία ανάμεσα σ' έναν έλληνα ναυτικό κι ένα δεκάχρονο κορίτσι από το Χονγκ Κονγκ (που εδώ αναπαράγεται στο επίπεδο της σχέσης λογοτεχνίας-κινηματογράφου), είναι η ταινία: ένα δραματικό φιλμ γαλλοβελγικής παραγωγής, από την βελγίδα δημιουργό MARION HÄNSEL, που προτάθηκε για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών του 1995.

Στους βασικούς ρόλους είναι ο Stephen Rea (Νίκος) και η Ling Chu (Λι).

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

οι μαύρες μνήμες του Μελιγαλά....

Η διακριτική αποσιώπηση της ταυτότητας των νεκρών αποτελεί συστατικό στοιχείο των «μνημοσύνων» του Μελιγαλά ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και συνδέεται με τη γενικότερη στρατηγική βάσει της οποίας επιχειρήθηκε στη χώρα μας η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Με δυο λόγια: αυτό που συνήθως αποκρύπτει η φιλολογία περί «αθώων θυμάτων» είναι (α) το ιστορικό γεγονός ότι ο Μελιγαλάς υπήρξε βάση και ορμητήριο των ένοπλων συνεργατών της Βέρμαχτ που το 1943-44 έπνιξαν στο αίμα τη Μεσσηνία και τους γύρω νομούς και (β) ότι το μακελειό του 1944 ήταν το αποτέλεσμα μιας από τις σκληρότερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, με εξουσιοδότηση του συμμαχικού στρατηγείου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

*Κωμόπολη 2.482 κατοίκων το 1940, ο Μελιγαλάς χρησιμοποιήθηκε το 1941-43 ως βάση ιταλών καραμπινιέρων (1941-43) και μιας διλοχίας γερμανικού στρατού (1943-44).
(Δείτε όλο το βίντεο αλλά κυρίως, τι ακριβώς λέει για όσα έζησε ο ίδιος, στο 2:26 & 3:36, ο Παναγιώτης Κανελόπουλος, Υπουργός Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας τότε αλλά και πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας).

*Οταν την άνοιξη του 1944 οι Γερμανοί συγκρότησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, ένοπλους δωσιλογικούς σχηματισμούς με αποστολή την «αξιοποίηση της αντικομμουνιστικής μερίδας του ελληνικού λαού» για τη μετατροπή της αντιφασιστικής Αντίστασης σε εμφύλιο πόλεμο και την «εξοικονόμηση γερμανικού αίματος», εγκαταστάθηκε εκεί το 3ο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά. Την υποστήριξή του ανέλαβε μια «πολιτική επιτροπή», με πρόεδρο τον πολιτευτή Περικλή Μπούτο και μέλη τον κοινοτάρχη, δυο δικηγόρους κι ένα γιατρό (Θεοδωρόπουλος 2001, σ. 133-4).


Ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους ναζί αυτή η δωσίλογη «μερίδα του ελληνικού λαού» ήταν αναμενόμενος: Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί το Τάγμα στο Μελιγαλά, και τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν τη συμμετοχή του σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των κατοχικών στρατευμάτων. Στηριγμένοι στη Βέρμαχτ, οι ταγματασφαλίτες αναλαμβάνουν να κονιορτοποιήσουν τη μαζική βάση του ΕΑΜ με μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάψιμο σπιτιών, εγκαινιάζοντας ένα φαύλο κύκλο βίας και αντεκδικήσεων, που θα οδηγήσει στις εκτελέσεις των ημερών της Απελευθέρωσης.

Η μάχη και η σφαγή

Η συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια του Αξονα υπήρξε ουσιαστική. Δεν είναι μόνο ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων», (ΔΙΣ 1998, σ. 43). Αποκαλυπτική είναι τέλος η πρακτική της Βέρμαχτ να περιλαμβάνει τους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους ταγματασφαλίτες στους πίνακες των δικών της απωλειών.


*Για τη στάση του πληθυσμού, αρκετά εύγλωττες είναι οι μεταπολεμικές αναμνήσεις του υποδιοικητή του Τάγματος Μελιγαλά, ταγματάρχη Καζάκου, για τις εκκαθαριστικές του καλοκαιριού του 1944 στον Ταΰγετο: «Η επιχείρησις αύτη απέβη άκαρπος», σημειώνει, «καθ’ όσον ο ΕΛΑΣ είχεν οργανώσει σχεδόν ολόκληρον την ύπαιθρον (Μεσσηνίας και Λακωνίας) από του εργάτου μέχρι του ανωτάτου τιτλούχου, ώστε επληροφορήθη εγκαίρως φαίνεται την όλην προπαρασκευήν» των Γερμανών και των συνεργατών τους.

Αντισυνταγματάρχης πλέον του ελληνικού στρατού, ο συντάκτης των παραπάνω γραμμών φροντίζει πάντως να διευκρινίσει, εν έτει 1955, ότι «η στάσις των Αρχών κατοχής υπήρξε ειλικρινής και φιλική» απέναντι στη μονάδα του (ΔΙΣ 1998, σ. 193). Αναφερόμενος πάλι στην αποχώρηση της Βέρμαχτ, δεν διστάζει να καταγγείλει τους Γερμανούς για «προδοτικήν στάσιν» (σ. 197).

*Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4.9.1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Ο ΕΛΑΣ μπήκε στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα στις 9 Σεπτεμβρίου, μετά ολοήμερη μάχη με τον εκεί «λόχο ασφαλείας» και τη χωροφυλακή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήρθε η σειρά του Μελιγαλά, όπου είχαν οχυρωθεί οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. Οταν η ηγεσία τους απέρριψε το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το λόγο είχαν τα όπλα. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν ισοδύναμες αριθμητικά (1.000-1.200 ένοπλοι εκατέρωθεν), ενώ οι αντάρτες διέθεταν την υποστήριξη χιλιάδων χωρικών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που συνέρρεαν από τα πέριξ με αυτοσχέδιο οπλισμό.
Η μάχη κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες (13-15.9.44). Το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες». Ο δεύτερος αριθμός περιλαμβάνει προφανώς χοντρικά και τους εκτελεσμένους των επόμενων ημερών.
*Παρά τις αντιφάσεις, τις υπερβολές και τις αποσιωπήσεις τους, οι διαθέσιμες αφηγήσεις δίνουν μια γενική ιδέα όσων συνέβησαν μετά τη μάχη: Αρχικά σημειώθηκαν σποραδικοί φόνοι και καταστροφές περιουσιών. Ακολούθησε το ξεκαθάρισμα των συλληφθέντων με συνοπτικές διαδικασίες, από μια επιτροπή με επικεφαλής τους δικηγόρους Βασίλη Μπράβο και Γιάννη Καραμούζη. Από σημειώματα που δημοσιεύθηκαν αργότερα στον τοπικό εθνικόφρονα τύπο προκύπτει ότι αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή τη διαδικασία έπαιξαν οι τοπικές οργανώσεις της Εθνικής Πολιτοφυλακής, στις οποίες είχε ανατεθεί η συγκέντρωση στοιχείων για την προηγούμενη δράση κάθε αιχμαλώτου. Οσοι καταδικάζονταν οδηγούνταν σε ένα εγκαταλειμμένο ξεροπήγαδο έξω απ’ την κωμόπολη (την «Πηγάδα») κι εκτελούνταν.
*Πόσοι ήταν; Το 1945, το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα. Στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά. Η εθνικόφρων φιλολογία προβάλλει φυσικά πολύ μεγαλύτερα νούμερα: «περί τους 1.500 εις την Πηγάδα» μετρά ο Κώστας Καραλής (1958), «περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962) και ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης (1973), 1.900 τους θέλει ο Κων/νος Αντωνίου (1965), «άνω των 3.500 κατά τους μετριωτάτους υπολογισμούς» τους προτιμά η χουντική ιστορία του ΓΕΣ (1973). Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, πάλι, αναφέρει 2.100 «δολοφονηθέντες», παραθέτει όμως τα στοιχεία μόλις 699. Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης.

*Την αντίθετη τάση επιδεικνύουν οι συγγραφείς της εαμικής πλευράς. Η αναλυτικότερη σχετική πηγή υπολογίζει 120 σκοτωμένους στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην Πηγάδα (Ξιάρχος 1982, σ. 38), ενώ δεν λείπουν αναφορές μέχρι και σε 1.200 νεκρούς.

*Πιο ενδιαφέρουσα απ’ αυτή την… κολοκυθιά αποδεικνύεται η εξέταση του καταλόγου της έκδοσης του «Συλλόγου Θυμάτων». Σε σύνολο 1.144 ονομάτων (οι 108 κάτοικοι Μελιγαλά) υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί. Ολοι οι υπόλοιποι, το 96,8% του συνόλου, είναι άντρες λίγο πολύ μάχιμης ηλικίας. Κάθε άλλο παρά σφαγή «γυναικόπαιδων», δηλαδή…

Μνημόσυνο ακατονόμαστων

Ευθύς εξαρχής, οι εκδηλώσεις στη μνήμη των «σφαγιασθέντων» πήραν ρεβανσιστικό χαρακτήρα.

*Το πρώτο μνημόσυνο (24.6.45) καταλήγει σε απόπειρα λιντσαρίσματος των αντιστασιακών που κρατούνταν στη φυλακή της κωμόπολης (Β. Κλεφτόγιαννης, «Οπως τα ‘ζησα», σ. 143-4).

*Από το Σεπτέμβριο του 1945 η τελετή τυποποιείται, με φαινομενικό οργανωτή την κοινότητα και ουσιαστικό τη νομαρχία. Συμμετέχουν οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, τοπικοί πολιτικοί, τα σχολεία. Επί χούντας θα καθιερωθεί και αθλητικό τουρνουά ποδοσφαίρου και ανώμαλου δρόμου, με κύπελλα που αθλοθέτησαν τοπικοί παράγοντες και οι κυλινδρόμυλοι «Ευαγγελίστρια» («Θάρρος» 17.9.67).


*Παράλληλα, «διευθετείται» ο χώρος των εκδηλώσεων. Βασιλικό διάταγμα του 1953 συστήνει ερανική επιτροπή με πρόεδρο το μητροπολίτη και μέλη το νομάρχη, το διοικητή Χωροφυλακής κ.ά. Από τον δημοσιευμένο απολογισμό του εράνου, πληροφορούμαστε ότι τη μερίδα του λέοντος «συνεισέφεραν» τα σχολεία και οι φαντάροι: 244.413 και 65.529 δρχ. αντίστοιχα, σε σύνολο 332.614 («Σημαία» 19.9.54). Μ’ αυτά τα λεφτά χτίζεται παρεκκλήσι, «καλλωπίζεται» η Πηγάδα και υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός.

Η τελική διαμόρφωση (μάντρες, πάρκινγκ κ.λπ.) θα γίνει επί χούντας, με πιστώσεις και επίβλεψη Ασλανίδη.

*Η χουντική επταετία γνωρίζει άλλωστε το απόγειο του ιδιότυπου αυτού γιορτασμού. Το 1967 το μνημόσυνο τιμά με την παρουσία του ο Παττακός, εξηγώντας ότι «η 21η Απριλίου απέτρεψε νέον Μελιγαλάν» και ανακοινώνοντας την αναβάθμιση της κοινότητας των 1.800 κατοίκων σε «ιστορικό» δήμο («Εθνος» 18.9.67).


*Το 1968 παρευρίσκεται πρώτη φορά ο «ανώτατος άρχων» της χώρας, στο πρόσωπο του αντιβασιλιά Ζωιτάκη («Θάρρος» 24.9.68). Το 1969, η επιμνημόσυνη λειτουργία μεταφέρεται από την κεντρική εκκλησία της κωμόπολης στο χώρο της Πηγάδας και η τροχαία εκδίδει προληπτικές οδηγίες για την κυκλοφορία («Θάρρος» 21.9.69).

*Το 1973, ενόψει φιλελευθεροποίησης, οι αρχές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για το μνημόσυνο. Ειδικά δρομολόγια λεωφορείων και τρένων μεταφέρουν «προσκυνητάς» απ’ τους γύρω νομούς («Θάρρος» 14-16.9.73).

Αποκαλυπτικότερη είναι η «φρονηματιστική» λειτουργία της Πηγάδας τον υπόλοιπο χρόνο. Από τις τακτικές καταχωρίσεις του δελτίου πληροφοριών της νομαρχίας, πληροφορούμαστε ότι μεταφέρονται ομαδικά εκεί για «προσκύνημα» φαντάροι, ευέλπιδες, σπουδαστές επαγγελματικών σχολών, «κλιμάκια φοιτητών», δημόσιοι υπάλληλοι, φιλοξενούμενοι της «Εθνικής Εστίας», ταξιδιώτες των προγραμμάτων του «Εθνικού ιδρύματος» και -φυσικά- ολόκληρα σχολεία.

*Μετά τη Μεταπολίτευση ο επίσημος γιορτασμός συνεχίζεται, χωρίς ιδιαίτερους ενθουσιασμούς. Τον τόνο δίνουν τώρα οι δυναμικές εμφανίσεις της ακροδεξιάς: βασιλόφρονες που διαβεβαιώνουν ότι «σύντομα θα επιστρέψει ο Κωνσταντίνος», χουντικοί που προπηλακίζουν τον κοινοτάρχη «διότι ανεφέρθη στην αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού» (1976) και γιουχάρουν το νομάρχη (1977), χιτλερικοί που ψαρεύουν στα θολά νερά μιας εθνικοφροσύνης σοκαρισμένης απ’ την περιθωριοποίησή της… Ο τοπικός τύπος καταγράφει τα συνθήματα: «Τη λύση θα δώσει ο στρατός», «Ο Φλωράκης στο Γουδί», «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

*Ο κύκλος κλείνει το 1982, όταν το υπ. Εσωτερικών γνωστοποιεί στο δήμο τον τερματισμό της συμμετοχής των επίσημων κρατικών αρχών, «επειδή οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό». Τη σκυτάλη στην οργάνωση του μνημοσύνου παίρνει πια ο «Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας», που ιδρύθηκε το 1980.

*Από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18.9.82). Σταδιακά, ωστόσο, η λογική του «μεσαίου χώρου» επικρατεί και τα φερέλπιδα στελέχη αποφεύγουν πια να δίνουν το παρών.

Η σταδιακή αυτή περιθωριοποίηση έχει, ωστόσο, ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: πρώτη φορά τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους και οι πεσόντες ταγματασφαλίτες «τιμώνται» ως τέτοιοι. Ενα χαρακτηριστικό των επίσημων γιορτασμών ήταν η διακριτική αποφυγή κάθε αναφοράς στα δωσίλογα Τάγματα Ασφαλείας, με την προσφυγή σε εξωραϊστικά σχήματα λόγου: «αγρίως σφαγιασθέντες υπό αναρχικών στοιχείων», «μαρτυρικώς σφαγιασθέντες εθνικόφρονες πατριώτες», «θυσιασθέντες διά το μεγαλείον και την ελευθερίαν της Πατρίδος», «Ηρωες και Μάρτυρες οίτινες προσεφέρθησαν ολοκαύτωμα εις τον βωμόν της υπερτάτης θυσίας», ακόμη και «αδίκως σφαγιασθέντες διά την ελευθερίαν και τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

*Μετά το 1982, αντίθετα, οι ομιλητές του «απολίτικου», «οικογενειακού» μνημοσύνου δεν αισθάνονται τέτοιου είδους αναστολές: «Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ υπήρξε χειρότερος κατακτητής από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς» διαβάζουμε π.χ. στον πανηγυρικό που εκφώνησε το 1999 η Ειρήνη Δορκοφίκη, διαβεβαιώνοντας τους συγκεντρωμένους ότι ο χαρακτηρισμός των ταγματασφαλιτών ως «προδοτών» και «συνεργατών των κατακτητών» δεν είναι παρά «αισχρή συκοφαντία» των κομμουνιστών και λοιπών «ευρωλιγούρηδων».

Στην ομιλία πάλι του 1997, ο δικηγόρος Βασίλειος Δημαρέσης ξεκαθαρίζει: «Οι ηρωικοί νεκροί μας δεν πολέμησαν με Ελληνες, διότι οι Κομμουνιστές έπαυσαν να είναι Ελληνες, τα εγκλήματά τους είναι εγκλήματα ξένων, εγκλήματα γενοκτονίας»!

Αραγε, τι απ’ όλα αυτά θα μπορούσαν να «αμαυρώσουν» οι επίσημοι νοσταλγοί του Χίτλερ;

Τα ξεχασμένα θύματα

Μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της τραγωδίας του Μελιγαλά αφορά τα θύματα των «αγρίως σφαγιασθέντων» ταγματασφαλιτών της Πηγάδας. Εδρα ιταλών καραμπινιέρων, γερμανικής διλοχίας και του Τάγματος Ασφαλείας, η κωμόπολη χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής ως στρατόπεδο συγκέντρωσης, χώρος βασανιστηρίων και τόπος εκτελέσεων αντιστασιακών και ομήρων. Η απουσία μιας ολοκληρωμένης καταγραφής όσων σκοτώθηκαν απ’ τους ταγματασφαλίτες είναι αποκαλυπτική για το κλίμα που επικράτησε στην περιοχή, τόσο κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια όσο και αργότερα. Καταφανώς ελλιπή, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ωστόσο διαφωτιστικά.

Ο απολογητής των ταγματασφαλιτών Κοσμάς Αντωνόπουλος παραθέτει τα ονόματα 27 ατόμων που εκτελέστηκαν στο Μελιγαλά από τις κατοχικές δυνάμεις. Οι 6 είναι κάτοικοι της κωμόπολης. Από τον πίνακα απουσιάζουν ωστόσο τα περισσότερα ονόματα που γνωρίζουμε από άλλες πηγές («Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1945», Αθήναι 1964).

Στο «Μεσσηνιακό βιογραφικό λεξικό» του Νίκου Καράμπελα (1962) αναφέρονται τα ονόματα 16 εκτελεσμένων στο Μελιγαλά το 1943-44. Στο δικό του βιβλίο ο Σπύρος Ξιάρχος καταγράφει τρεις ομαδικές εκτελέσεις 22 ατόμων κι άλλους 23 μεμονωμένους φόνους («Η αλήθεια για το Μελιγαλά», Καλαμάτα 1982, σ. 46-47). Απροσδιόριστο παραμένει, τέλος, πόσοι απ’ τους 924 εκτελεσμένους Μεσσήνιους που μνημονεύονται σε πρόσφατη έκδοση, θανατώθηκαν στην έδρα του Τάγματος (Τάσος Αποστολόπουλος, «Μεσσηνιακή εκατόμβη 1940-1944», Καλαμάτα 2000).

Αποκαλυπτικότερες είναι κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες: Στις 27.4.44 ο ΕΛΑΣ Λακωνίας σκότωσε σε ενέδρα τον γερμανό στρατηγό Κρεντς και 3 συνοδούς του. Ο «Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος» διέταξε σε αντίποινα τον τουφεκισμό 200 «κομμουνιστών» στο σκοπευτήριο της Καισαριανής κι όσων χωρικών θα συναντούσαν τα στρατεύματά του στην ύπαιθρο μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Οπως διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση, οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα έσπευσαν να τιμήσουν με τον τρόπο τους τη μνήμη του γερμανού στρατηγού: «Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς» («Καθημερινή» 30.4.44). Σαράντα απ’ αυτές τις «αυτόβουλες» εκτελέσεις έγιναν από το Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά την Πρωτομαγιά του 1944 – τριάντα στην Καλαμάτα και δέκα στο νεκροταφείο του Μελιγαλά. Μεταξύ των τελευταίων ήταν και μια 18χρονη επονίτισσα, η Ασπασία Ξιάρχου, από τη γειτονική Ανθούσα. Είχε πιαστεί (και βασανιστεί) από τους ταγματασφαλίτες ενώ επέστρεφε από την Καλαμάτα για το μνημόσυνο της μάνας της. Ενας κρατούμενος διέφυγε και, την επομένη, εκτελέστηκαν στη θέση του άλλοι δύο (Γιάννης Σχινάς, «Η εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», Αθήνα 1984, σ. 98-99).

Ακολούθησε στις 15.6.44 ο τουφεκισμός 10 κρατουμένων στο Μελιγαλά (ανάμεσά τους 2 γυναίκες κι ένας ηλικιωμένος ανάπηρος) -σε αντίποινα, προφανώς, για το θανάσιμο τραυματισμό του ταγματασφαλίτη ταγματάρχη Γεωργανά στην Καλαμάτα. Την επομένη, 27 κρατούμενοι, 22 άντρες και 5 γυναίκες, τουφεκίστηκαν από το λόχο Καλαμάτας στις όχθες του Νέδοντα.

Δυόμισι δεκαετίες μετά την επίσημη αναγνώριση της ΕΑΜικής Αντίστασης, μάταια θ’ αναζητήσει κανείς στο Μελιγαλά ή τα περίχωρά του κάποιο μνημείο γι’ αυτούς τους πεσόντες. «Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο», ήταν η απάντηση του προέδρου του «Συλλόγου Θυμάτων Πηγάδας» κ. Μανιάτη, όταν τον ρωτήσαμε για τους εκτελεσμένους από το Τάγμα Ασφαλείας. Στην Καλαμάτα, μια λιτή στήλη (χωρίς ονόματα ή αριθμούς) στήθηκε από το Δήμο στο χώρο των εκτελέσεων, μακριά από τα μάτια του κοινού, μόλις το 2002. Η επιγραφή κάνει λόγο για «εκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους», αποφεύγει όμως να αναφέρει την ακριβή ταυτότητα των εκτελεστών.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, σταματήσαμε στο επιβλητικό μνημείο για τους 204 εκτελεσμένους της Παλιόχουνης, λίγο πριν από τη Μεγαλόπολη. Απ’ αυτούς, οι 154 είχαν συλληφθεί από ταγματασφαλίτες στην Καλαμάτα και τουφεκίστηκαν απ’ τη Βέρμαχτ σε αντίποινα για την καταστροφή γερμανικής φάλαγγας απ’ τον ΕΛΑΣ. Το τμήμα της επιγραφής που πληροφορεί ότι σκοτώθηκαν «από τους Γερμανούς» έχει σβηστεί με φαιοπράσινη μπογιά.

· Αναδημοσίευση τμήματος παλαιότερου αφιερώματος του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Κορνήλιος Καστοριάδης - Η μόνη αξία

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης γεννήθηκε το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και την ίδια χρονιά, ένα μήνα πριν τη μικρασιατική καταστροφή, η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σημαντικές ήταν οι επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ο πατέρας του, είχε λατρεία για τη μόρφωση, ήταν άθεος και αντιβασιλικός. Η μητέρα του, είχε ιδιαίτερη μόρφωση, λάτρευε τη μουσική.

Άρχισε να διαβάζει φιλοσοφία απ' την ηλικία των 11-12 ετών, ενώ πρωτοήρθε σε επαφή με την μαρξιστική σκέψη σε ηλικία 13 ετών, οπότε και γεννήθηκε και το ενδιαφέρον του τόσο για την σκέψη όσο και για την πολιτική. Μεταξύ του 1932 και του 1935 διδάχθηκε γαλλικά από την Σαβίτρι Ντέβι, με την οποία διατήρησε φιλικές σχέσεις.

Η πρώτη ενεργός ανάμειξη και δραστηριοποίηση του στην πολιτική, ήρθε όταν επί δικτατορίας Μεταξά (1937) προσχώρησε στην ΟΚΝΕ. Ενεγράφη στο κομμουνιστικό κόμμα και το 1941 και λίγο μετά την αρχή της κατοχής συγκρότησε μαζί με άλλους νέους μία ομάδα που εναντιωνόταν στο προσανατολισμό του ΚΚΕ. Το 1943 προσχώρησε στην τροτσκιστική ομάδα του Άγι Στίνα, πράγμα που είχε ως συνέπεια τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από το ΚΚΕ. Το 1944 γράφει τα πρώτα του κείμενα για τις κοινωνικές επιστήμες και τον Μαξ Βέμπερ (Max Weber), τα οποία δημοσιεύει στο περιοδικό Αρχείον Κοινωνιολογίας και Ηθικής.

Σπούδασε αρχικά νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα Δεκεμβριανά, αποδοκίμασε την στάση του ΚΚΕ και, στη συνέχεια, μετέβη με το υπό πορτογαλική σημαία πλοίο Ματαρόα "MATAROA" από τον Πειραιά στο Παρίσι όπου έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο και οι άλλοι δύο Έλληνες, μετέπειτα στοχαστές του Παρισιού, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, που μαζί με διακόσιους ακόμα (ανάμεσα στους οποίους και οι: Μέμος Μακρής, Μιμίκα Κρανάκη) είχαν εξασφαλίσει, με την βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ (Octave Merlier), υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από την γαλλική κυβέρνηση.

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ

Ένα καράβι θωρηκτό
περνά στον κάβο Ταίναρο,
περνά σφυρίζει δυνατά
όλο τον κόσμο αναβοά.

Τ' ακούσασι οι τσομπάνηδες
κι όλοι οι φαναροφύλακες.
Ειδοποιήστε τα χωριά
προσήλιακα κι απόσκερα.

Το Όγδοο Σύνταγμα περνά
μ' όλα της Μάνης τα παιδιά
και πάσι για τα Γιάννενα
στη Μανωλιάσας τα βουνά.

Πάσι να πολεμήσουσι
τη Μάνη να τιμήσουσι.
Από τα τώρα και μετά
πα στης Ηπείρου τα βουνά.

Θα μείνουσι πολλά κορμιά
για της Ελλάς τη λευτεριά.

Ένα καράβι θωρηκτό
περνά στον κάβο Ταίναρο,
περνά σφυρίζει δυνατά
όλο τον κόσμο αναβοά.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Γνωρίζεις πότε, ημερομηνία, απελευθερωθήκαμε από τους Γερμανούς;;;;

Ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο με ημερομηνίες και ομιλίες τέτοιες που ίσως κατανοήσουμε πως ουδέποτε διδαχθηκαμε την ιστορία μας... 

Αλήθεια, πότε απελευθερωθηκαμε από τους Γερμανούς;

Επίσης να υπάρχει άλλη Ευρωπαϊκή χώρα αντίστοιχα που να γιορτάζει την επίθεση που δέχθηκε από τους Ιταλούς αντί την απελευθερωση της (όπως η 25η Μαρτίου 1821) από τους Γερμανούς;;;

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Σπάρτη, ξημέρωμα 31ης Αυγούστου, δύο χρόνια πριν

Φωτό από το σημείο της έκρηξης.
Γύρω στις 4 τα ξημερώματα της 31ης Αυγούστου 2012, εξερράγη αυτοσχέδιος εμπρηστικός μηχανισμός στα χέρια 38χρονου, στην οδό Ωραίας Ελένης πλησίον της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λακωνίας. Τις πρώτες ώρες η τοπική κοινωνία είναι συγκλονισμένη από το ασυνήθιστο για τα τοπικά δεδομένα συμβάν. Οι φήμες και οι πληροφορίες που «διαρρέουν» από τους μπάτσους δίνουν και παίρνουν. Αρχικά μιλάνε για αντιεξουσιαστές και για την οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Όσο περνούν οι μέρες αρχίζει να ξεδιαλύνει κάπως η υπόθεση. Βρίσκονται και ανακρίνονται και άλλα άτομα, ενώ συλλαμβάνεται και ο συνεργός του δράστη σε χωριό έξω από το Γύθειο, στην κατοχή του οποίου βρίσκονται γύρω στους 60 έτοιμους εκρηκτικούς μηχανισμούς και ο οποίος παρόλα αυτά αφήνεται ελεύθερος(!!!!) Στην πορεία αποκαλύπτεται ότι τόσο ο δράστης όσο και ο συνεργός του είναι χρυσαυγίτες και μάλλον συμμετείχαν σε «συμμορία» που είχε να κάνει με «νύχτα» και εκβιασμούς.

Τελικά όμως το θέμα θάβεται ταχύτατα και οι περισσότεροι πολίτες εδώ δεν έχουν ξεκάθαρο τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ του Αυγούστου.

Ποιος όμως ήταν ο ακριβής στόχος των δραστών?? Το Αστυνομικό Τμήμα της πόλης, ιδιωτικό αυτοκίνητο μπάτσου, κάποιο σπίτι εκεί στην περιοχή ή κάτι άλλο που είχε να κάνει ξεκάθαρα με τη δράση της Χρυσής Αυγής??

Εντύπωση δε προκαλεί η «βιασύνη» της τοπικής Χ.Α. να βγάλει ΑΜΕΣΑ ανακοίνωση και να αποποιηθεί την όποια τυχόν σχέση είχε με τους δράστες, προτού καν βγει επίσημη ανακοίνωση από την αστυνομία ή έστω κάποιο δημοσίευμα σε ΜΜΕ που να τους στοχοποιεί.

Λίγες μέρες μετά ο 38χρονος δράστης που είχε ήδη μεταφερθεί σε νοσοκομείο των Αθηνών πεθαίνει και το όλο θέμα θάβεται από τις αρχές.

Έναν χρόνο σχεδόν μετά η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη δράση των νεοναζί της Χ.Α. και πολλές σχετικές υποθέσεις παίρνουν το δρόμο της δικαιοσύνης. ΠΟΥΘΕΝΑ όμως η συγκεκριμένη υπόθεση. Πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας των Συντακτών κάνει λόγο και για άλλες υποθέσεις που υπάρχουν στα χέρια της Δικαιοσύνης προς διερεύνηση, αλλά και πάλι ΠΟΥΘΕΝΑ η συγκεκριμένη υπόθεση. Πώς τελικά ακριβώς κατέληξε η υπόθεση του νεοναζί/χρυσαυγίτη βομβιστή δεν καταφέραμε να μάθουμε.

Επιφυλασσόμαστε πάντως..

Υ.Γ. – Είναι ξεκάθαρο για εμάς πως το ζήτημα της ανόδου του φασισμού που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, δεν αντιμετωπίζεται σε καμιά περίπτωση από την αστική «δικαιοσύνη». Ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό, οφείλει να είναι πολύπλευρος και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας όλων μας.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΣΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ

ΚΑΙ ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΛΗΘΗΣ. πηγή: Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι