Κάποτε θα τον θυμούνται ως έναν τοπικό άρχοντα που διπλασίασε τον πληθυσμό του νησιού. Που έφτιαξε δρόμους και που κυβέρνησε όσο πιο τίμια μπορούσε.
[Διαβάζω στο σάιτ της Τήλου, στο άρθρο "Έφυγε ο Δήμαρχός μας": Διεκδίκησε και πέτυχε την απόκτηση πλοίου της Τήλου, που έδωσε φτερά στο νησί, την απαγόρευση του κυνηγιού, αποτόλμησε με θάρρος και στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον πρώτο γάμο ομοφύλων. Μέχρι σήμερα εξακολουθούσε να ζει στα δυο δωμάτια του Δημοτικού Ιατρείου, μη έχοντας δημιουργήσει καμία προσωπική περιουσία.]
Κάποτε, ως υποσημείωση στα βιβλία της Ιστορίας, θα αναφέρεται το όνομά του, γιατί ήταν ο πρώτος Δήμαρχος, που αν και ετεροφυλόφιλος υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γκέι. Και τέλεσε τους πρώτους δύο ιστορικούς -αν και νομικά άκυρους πλέον- πολιτικούς γάμους στην Ελλάδα, ενός ζευγαριού ανδρών κι ενός ζευγαριού γυναικών.
Κάποτε τα λόγια του την ώρα της τελετής θα θεωρούνται αυτονόητα, κάποτε οι πράξεις του θα είναι νομικά κατοχυρωμένες και δεν θα προκαλούν εντύπωση.
Κάποτε ο Δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης, που πέθανε σήμερα από καρκίνο στα 61 του, δεν θα θεωρείται πρωτοπόρος.
Δυστυχώς δε ζούμε στο κάποτε. Και μέχρι αυτό να έρθει, και μέχρι ο Αλιφέρης να βρει γενναίους, σαν κι αυτόν, μιμητές, δεν μπορώ παρά να γράψω πως σήμερα έφυγε απ' τη ζωή ένας απ' τους σημαντικότερους Έλληνες πρωτοπόρους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Άρης Δημοκίδης
