Ένα κείμενο για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, για τα γεωπολιτικά παιχνίδια στα χωρικά μας ύδατα που παίζονται στις πλάτες ανθρώπινων ψυχών, τις πολιτικές ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν αλλά και την δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος Εξαιρετικό κείμενο από τον Χρήστο Δεμέτη & το news247.
Πολλά θα γραφτούν, πολλοί θα μιλήσουν, πολλά θα γίνουν σύνθημα για το Φαρμακονήσι. Η ουσία όμως, είναι μία. Η ευθύνη είναι συνολική και όλοι έχουμε μερίδιο σε αυτή. Οι δημοσιογράφοι για το "θάψιμο" ειδήσεων που αφορούν μετανάστες, η Πολιτεία που κάνει τα στραβά μάτια και πετάει το μπαλάκι της ευθύνης στην Ε.Ε., ο μέσος πολίτης που εξετάζει επιδερμικά τα ζητήματα μετανάστευσης και δεν ενημερώνεται για το θεσμικό πλαίσιο που τα διέπει και τέλος εκείνος ο πολίτης που ηθελημένα και γνωρίζοντας, βάλλει εναντίον ανθρώπινων ζωών που χάνονται.
Είτε μιλάμε για Έλληνες, είτε μιλάμε για Σύρους και Πακιστανούς, μιλάμε για ανθρώπους. Μερικές φορές γράφουμε και ξαναγράφουμε τα ίδια, μπας και κάποια στιγμή υπάρξει μια ευρύτερη ευαισθητοποίηση φορέων και κοινωνικών ομάδων, οργανώσεων και Αρχών, σε συνεργασία, για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των χαμένων ψυχών στη Μεσόγειο. Όχι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την περιβόητη "λαθρομετανάστευση" και με το πώς θα φρουρήσουμε τα σύνορα. Ναι, είναι ζήτημα και αυτό, όταν όμως χάνονται άνθρωποι στα παγωμένα νερά, τότε μιλάμε για ποινικές ευθύνες των κρατών που τους αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητοι. Πόσω μάλλον όταν υπάρχουν καταγγελίες που εγείρουν ζήτημα περαιτέρω διερεύνησης για τους υπεύθυνους.
Έχεις ευθύνη όταν δεν βοηθάς τον άλλο που πνίγεται μπροστά σου, έχεις ευθύνη και όταν δεν συλλαμβάνεις εκείνον που φέρνει παράνομα αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα, ή την Ιταλία και πάει λέγοντας. Να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο. Μια "προφητεία";
Πάει περίπου ένας μήνας απ' όταν ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας μιλώντας σε αξιωματικούς δήλωνε πως "πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο", αναφερόμενος φυσικά στους μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα. Θέλω να πιστεύω πως δεν εννοούσε κάτι σαν το δυστύχημα που έλαβε χώρα στο Φαρμακονήσι. Από την άλλη, ο ίδιος ο υπουργός Ναυτιλίας, σε δηλώσεις του στο ΣΚΑΪ, καταλόγισε στον επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νιλς Μουίζνιεκς, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ προσπάθεια "να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα". Μάλιστα έκανε λόγο και για "αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης" και κατέληξε ότι "κανείς δεν θέλει να ανοίξουμε τις πύλες" για τους μετανάστες.
"Ο Μουίζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα. Κανένας ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει για να ενημερωθεί", είπε την ώρα που 12 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους. Αν αυτό δεν είναι πολιτικάντικο παιχνίδι και ρατσιστικό παραλήρημα κύριε Βαρβιτσιώτη, τότε τι είναι; Κανένα κόμμα, κανένας βουλευτής, κανένας υπουργός, δεν έχει δικαίωμα να εκμεταλλευτεί πολιτικά τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στον αγώνα τους για μια καλύτερη διαβίωση.
Κύριε Βαρβιτσιώτη, καλύτερα να μη μιλούσατε καθόλου.
Συνεργασία τώρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, επέρριψε τις ευθύνες στο υπουργείο Ναυτιλίας και στις βόρειες χώρες της Ε.Ε. ζητώντας αναθεώρηση του του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 343/2003 (Δουβλίνο ΙΙ), σύμφωνα και με το άρθρο 80 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εφαρμογή "των αρχών της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, μεταξύ άλλων και στο οικονομικό επίπεδο", στη μεταναστευτική πολιτική.
Ωραία. Και μετά τι; Μήπως θα ιδρώσει το αυτί της Ε.Ε. από μονομερείς καταγγελίες, ακόμα κι αν αυτές έχουν καλές προθέσεις; Είναι καλή ευκαιρία να πιέσουμε για αναθεώρηση τώρα που έχουμε την προεδρία, αλλά κάτι τέτοιο χρειάζεται πραγματική βούληση και συντονισμό διακομματικό. Εν προκειμένω, η πόλωση δεν εξυπηρετεί και δεν αλλάζει τίποτα. Η κυβέρνηση οφείλει να ανοίξει τα αυτιά της και τις πόρτες της και στα άλλα κόμματα που έχουν προτάσεις. Η ανθρώπινη τραγωδία καλεί τα κόμματα στο να υπερκεράσουν το χάσμα γραμμής και ιδεολογίας τους σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, σαν αυτό.
Στρατηγικά παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπινων ψυχών.
Σε αυτό το σημείο να ανοίξουμε μια ευχάριστη παρένθεση. Εκείνο που έχει περάσει στα ψιλά, είναι το γεγονός ότι η έρευνα και διάσωση για αεροπορικά ατυχήματα στο Αιγαίο, διέπεται από τη Σύμβαση του Σικάγου και τους Κανονισμούς του ICAO. Η Ελλάδα κατά την υπογραφή της Σύμβασης δήλωσε ότι η περιοχή ευθύνης της για τη ναυτική έρευνα και διάσωση συνέπιπτε με το FIR Αθηνών, όπως άλλωστε είχε ήδη κοινοποιήσει και στον προγενέστερο του ΙΜΟ Διεθνή Διακυβερνητικό Ναυτιλιακό Συμβουλευτικό Οργανισμό ήδη από το 1975. Έτσι, σύμφωνα με το οικείο Παράρτημα (Annex 12) της Σύμβασης του Σικάγου του 1944 για την Πολιτική Αεροπορία (ICAO), η ελληνική περιοχή έρευνας και διάσωσης σε περίπτωση αεροπορικού ατυχήματος (SAR) συμπίπτει με την περιοχή του FIR Αθηνών.
Σημειώνεται ότι η Σύμβαση του Αμβούργου προβλέπει ότι οι περιοχές ευθύνης των συμβαλλομένων μερών για την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, καθορίζονται με συμφωνία των ενδιαφερομένων παράκτιων κρατών. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα έχει υπογράψει Συμφωνίες για συνεργασία σε θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης τόσο με την Ιταλία (2000), όσο και με την Μάλτα (2008), στις οποίες ρητά ορίζεται ότι η εν λόγω ελληνική περιοχή ευθύνης συμπίπτει με το FIR Αθηνών, ενώ εκκρεμεί η υπογραφή αντιστοίχων Συμφωνιών και με τα άλλα γειτονικά κράτη.
Περισσότερα εδώ:
Η Τουρκία με τον Κανονισμό 88/1988 οριοθέτησε περιοχή ευθύνης της για παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης σε κινδυνεύοντα "αεροπορικά και θαλάσσια μέσα", η οποία περιλαμβάνει τμήμα του FIR Αθηνών μέχρι το μέσο περίπου του Αιγαίου, εγκλωβίζοντας μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας εντός της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης και αγνοώντας ότι οι περιοχές αεροπορικής έρευνας και διάσωσης απαιτούν απόφαση των αρμοδίων οργάνων του ICAO. Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει επίσης ένα τεράστιο κομμάτι της Μαύρης Θάλασσας και ένα τμήμα της ανατολικής Μεσογείου το οποίο περιέκλειε τα παράλια των κατεχόμενων της Κύπρου. Μιλάμε για προφανείς γεωπολιτικές διεκδικήσεις στρατηγικού τύπου εντός ελληνικών χωρικών υδάτων.
Πόσο απίθανο είναι λοιπόν, να έρθουν σε λίγο καιρό οι διεθνείς οργανισμοί και να πουν "αφού εσείς αντί να κάνετε έρευνα και διάσωση πνίγετε κόσμο, ανακαλούμε την ισχύουσα εκχώρηση και αναθέτουμε την έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο στην Τουρκία"; Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Με άλλα λόγια, ρατσισμός και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνε πακέτο στην παρούσα φάση, μέσω των μέχρι σήμερα, κυβερνητικών χειρισμών. Η επιτομή της ανευθυνότητας σε όλους τους τομείς.
Και ας μη μιλήσουμε εκτενέστερα για ακόμα έναν υπουργό, που τήρησε κι εκείνος "ανθρωπιστική" στάση. Δεν θα σχολιάσω. Απλά θα παραθέσω.
Τάδε έφη, Άδωνις Γεωργιάδης, τον Ιούλιο του 2012, σε ερώτηση του στη Βουλή για το κόστος των επιχειρήσεων διάσωσης. Απολαύστε:
"Τα τελευταία έτη πραγματοποιείται μαζική είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα μας, μέσω των θαλασσίων συνόρων μας. Ο τρόπος εισόδου των λαθρομεταναστων και των δουλεμπόρων γνωστός και πανομοιότυπος. Το πλοιάριο που τους μεταφέρει είναι "προγραμματισμένο" να βυθιστεί, και γι’ αυτό το λόγο, μόλις, εισέλθει στα Ελληνικά χωρικά ύδατα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Αμέσως, κινητοποιείται ο κρατικός μηχανισμός, που περιλαμβάνει ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού Σώματος, ιδιωτικά περιπλέοντα σκάφη, αλιευτικά, ελικόπτερα διάσωσης, κέντρα υγείας, κ.α. για την περισυλλογή, τη διάσωση και την υγειονομική περίθαλψή τους.Οι επιχειρήσεις διάσωσης απαιτούν τεράστια κονδύλια, τόσο σε αναλώσιμα υλικά όσο και σε εργατοώρες και κανείς δεν επιβαρύνεται αυτό το κόστος, πέραν του Ελληνικού λαού.
Συνεπώς ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
Έχει ζητηθεί από τις χώρες αποστολής των λαθρομεταναστών ή άμεση συμμετοχή τους στο κόστος διάσωσης των πολιτών τους;Συμμετέχει στο κόστος της διάσωσης και η Ε.Ε. και αν με τί ποσοστό;
Εξετάζεται από την Ε.Ε. η πιθανότητα περιορισμού της οικονομικής βοήθειας και επιβολής οικονομικών κυρώσεων προς τις χώρες αποστολής λαθρομεταναστών, έτσι ώστε να συμμετάσχουν ενεργά στην πρόληψη του φαινομένου; Πόσο επιβαρύνεται ο ετήσιος προϋπολογισμός των Υπουργείων εξαιτίας των επιχειρήσεων διάσωσης των λαθρομεταναστών;".
Η διάσωση των ανθρώπων είναι "δαπανηρή" για τον ίδιο. Αγνοεί όμως, ότι όπως γράψαμε παραπάνω, την ευθύνη διάσωσης ανθρώπων στα χωρικά της ύδατα την έχει η Ελλάδα, επειδή η ίδια την διεκδίκησε και την κέρδισε. Και οφείλει να τη διαχειριστεί σωστά. Γιατί δε μιλάμε για στραγάλια, για ανθρώπους μιλάμε. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα;
Η μόνη λύση είναι η απόδοση ευθυνών και η δίωξη των υπαιτίων, με παράλληλη εντατικοποίηση των ερευνών για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων που φέρνουν τους παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα. Πέραν αυτού, ο διακομματικός συντονισμός για την κατάργηση του Δουβλίνο ΙΙ, κρίνεται πλέον περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Μας ευνοεί και η συγκυρία της ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας αποφύγουμε τα μικροκομματικά παιχνίδια σε αυτό το χρονικό σημείο, κακό δεν θα κάνει.
Εν κατακλείδι. Την εβδομάδα που μας πέρασε, το πρώτο θέμα στην ατζέντα της δημοσιογραφίας, ήταν το βίντεο του Ξηρού. Λες και ο Ξηρός είναι το βασικό μας θέμα. Το Φαρμακονήσι έπαιξε σαν δεύτερο - τρίτο θέμα, ενώ στη ΔΤ δεν έπαιξε καθόλου. Το ξαναγράφω. Και οι δημοσιογράφοι έχουμε την ευθύνη μας και πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Αυτό, σαν αυτοκριτική.
Συνολικά, σαν κοινωνία, έχουμε αποτύχει. Αφού δεν μπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τους πρόσφυγες, σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να σεβαστούμε έστω τους νεκρούς. Εύχομαι να γίνουν σωστές κινήσεις προτού θρηνήσουμε νέα θύματα. Όσο "κλισέ" κι αν ακούγεται αυτό.
Πολλά θα γραφτούν, πολλοί θα μιλήσουν, πολλά θα γίνουν σύνθημα για το Φαρμακονήσι. Η ουσία όμως, είναι μία. Η ευθύνη είναι συνολική και όλοι έχουμε μερίδιο σε αυτή. Οι δημοσιογράφοι για το "θάψιμο" ειδήσεων που αφορούν μετανάστες, η Πολιτεία που κάνει τα στραβά μάτια και πετάει το μπαλάκι της ευθύνης στην Ε.Ε., ο μέσος πολίτης που εξετάζει επιδερμικά τα ζητήματα μετανάστευσης και δεν ενημερώνεται για το θεσμικό πλαίσιο που τα διέπει και τέλος εκείνος ο πολίτης που ηθελημένα και γνωρίζοντας, βάλλει εναντίον ανθρώπινων ζωών που χάνονται.
Είτε μιλάμε για Έλληνες, είτε μιλάμε για Σύρους και Πακιστανούς, μιλάμε για ανθρώπους. Μερικές φορές γράφουμε και ξαναγράφουμε τα ίδια, μπας και κάποια στιγμή υπάρξει μια ευρύτερη ευαισθητοποίηση φορέων και κοινωνικών ομάδων, οργανώσεων και Αρχών, σε συνεργασία, για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των χαμένων ψυχών στη Μεσόγειο. Όχι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την περιβόητη "λαθρομετανάστευση" και με το πώς θα φρουρήσουμε τα σύνορα. Ναι, είναι ζήτημα και αυτό, όταν όμως χάνονται άνθρωποι στα παγωμένα νερά, τότε μιλάμε για ποινικές ευθύνες των κρατών που τους αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητοι. Πόσω μάλλον όταν υπάρχουν καταγγελίες που εγείρουν ζήτημα περαιτέρω διερεύνησης για τους υπεύθυνους.
Έχεις ευθύνη όταν δεν βοηθάς τον άλλο που πνίγεται μπροστά σου, έχεις ευθύνη και όταν δεν συλλαμβάνεις εκείνον που φέρνει παράνομα αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα, ή την Ιταλία και πάει λέγοντας. Να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο. Μια "προφητεία";
Πάει περίπου ένας μήνας απ' όταν ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας μιλώντας σε αξιωματικούς δήλωνε πως "πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο", αναφερόμενος φυσικά στους μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα. Θέλω να πιστεύω πως δεν εννοούσε κάτι σαν το δυστύχημα που έλαβε χώρα στο Φαρμακονήσι. Από την άλλη, ο ίδιος ο υπουργός Ναυτιλίας, σε δηλώσεις του στο ΣΚΑΪ, καταλόγισε στον επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Νιλς Μουίζνιεκς, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ προσπάθεια "να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα". Μάλιστα έκανε λόγο και για "αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης" και κατέληξε ότι "κανείς δεν θέλει να ανοίξουμε τις πύλες" για τους μετανάστες.
"Ο Μουίζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα. Κανένας ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει για να ενημερωθεί", είπε την ώρα που 12 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους. Αν αυτό δεν είναι πολιτικάντικο παιχνίδι και ρατσιστικό παραλήρημα κύριε Βαρβιτσιώτη, τότε τι είναι; Κανένα κόμμα, κανένας βουλευτής, κανένας υπουργός, δεν έχει δικαίωμα να εκμεταλλευτεί πολιτικά τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στον αγώνα τους για μια καλύτερη διαβίωση.
Κύριε Βαρβιτσιώτη, καλύτερα να μη μιλούσατε καθόλου.
Συνεργασία τώρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, επέρριψε τις ευθύνες στο υπουργείο Ναυτιλίας και στις βόρειες χώρες της Ε.Ε. ζητώντας αναθεώρηση του του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 343/2003 (Δουβλίνο ΙΙ), σύμφωνα και με το άρθρο 80 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εφαρμογή "των αρχών της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών μελών, μεταξύ άλλων και στο οικονομικό επίπεδο", στη μεταναστευτική πολιτική.
Ωραία. Και μετά τι; Μήπως θα ιδρώσει το αυτί της Ε.Ε. από μονομερείς καταγγελίες, ακόμα κι αν αυτές έχουν καλές προθέσεις; Είναι καλή ευκαιρία να πιέσουμε για αναθεώρηση τώρα που έχουμε την προεδρία, αλλά κάτι τέτοιο χρειάζεται πραγματική βούληση και συντονισμό διακομματικό. Εν προκειμένω, η πόλωση δεν εξυπηρετεί και δεν αλλάζει τίποτα. Η κυβέρνηση οφείλει να ανοίξει τα αυτιά της και τις πόρτες της και στα άλλα κόμματα που έχουν προτάσεις. Η ανθρώπινη τραγωδία καλεί τα κόμματα στο να υπερκεράσουν το χάσμα γραμμής και ιδεολογίας τους σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, σαν αυτό.
Στρατηγικά παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπινων ψυχών.
Σε αυτό το σημείο να ανοίξουμε μια ευχάριστη παρένθεση. Εκείνο που έχει περάσει στα ψιλά, είναι το γεγονός ότι η έρευνα και διάσωση για αεροπορικά ατυχήματα στο Αιγαίο, διέπεται από τη Σύμβαση του Σικάγου και τους Κανονισμούς του ICAO. Η Ελλάδα κατά την υπογραφή της Σύμβασης δήλωσε ότι η περιοχή ευθύνης της για τη ναυτική έρευνα και διάσωση συνέπιπτε με το FIR Αθηνών, όπως άλλωστε είχε ήδη κοινοποιήσει και στον προγενέστερο του ΙΜΟ Διεθνή Διακυβερνητικό Ναυτιλιακό Συμβουλευτικό Οργανισμό ήδη από το 1975. Έτσι, σύμφωνα με το οικείο Παράρτημα (Annex 12) της Σύμβασης του Σικάγου του 1944 για την Πολιτική Αεροπορία (ICAO), η ελληνική περιοχή έρευνας και διάσωσης σε περίπτωση αεροπορικού ατυχήματος (SAR) συμπίπτει με την περιοχή του FIR Αθηνών.
Σημειώνεται ότι η Σύμβαση του Αμβούργου προβλέπει ότι οι περιοχές ευθύνης των συμβαλλομένων μερών για την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης, σε περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων, καθορίζονται με συμφωνία των ενδιαφερομένων παράκτιων κρατών. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα έχει υπογράψει Συμφωνίες για συνεργασία σε θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης τόσο με την Ιταλία (2000), όσο και με την Μάλτα (2008), στις οποίες ρητά ορίζεται ότι η εν λόγω ελληνική περιοχή ευθύνης συμπίπτει με το FIR Αθηνών, ενώ εκκρεμεί η υπογραφή αντιστοίχων Συμφωνιών και με τα άλλα γειτονικά κράτη.
Περισσότερα εδώ:
Η Τουρκία με τον Κανονισμό 88/1988 οριοθέτησε περιοχή ευθύνης της για παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης σε κινδυνεύοντα "αεροπορικά και θαλάσσια μέσα", η οποία περιλαμβάνει τμήμα του FIR Αθηνών μέχρι το μέσο περίπου του Αιγαίου, εγκλωβίζοντας μεγάλο τμήμα της ελληνικής επικράτειας εντός της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης και αγνοώντας ότι οι περιοχές αεροπορικής έρευνας και διάσωσης απαιτούν απόφαση των αρμοδίων οργάνων του ICAO. Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει επίσης ένα τεράστιο κομμάτι της Μαύρης Θάλασσας και ένα τμήμα της ανατολικής Μεσογείου το οποίο περιέκλειε τα παράλια των κατεχόμενων της Κύπρου. Μιλάμε για προφανείς γεωπολιτικές διεκδικήσεις στρατηγικού τύπου εντός ελληνικών χωρικών υδάτων.
Πόσο απίθανο είναι λοιπόν, να έρθουν σε λίγο καιρό οι διεθνείς οργανισμοί και να πουν "αφού εσείς αντί να κάνετε έρευνα και διάσωση πνίγετε κόσμο, ανακαλούμε την ισχύουσα εκχώρηση και αναθέτουμε την έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο στην Τουρκία"; Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Με άλλα λόγια, ρατσισμός και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων πάνε πακέτο στην παρούσα φάση, μέσω των μέχρι σήμερα, κυβερνητικών χειρισμών. Η επιτομή της ανευθυνότητας σε όλους τους τομείς.
Και ας μη μιλήσουμε εκτενέστερα για ακόμα έναν υπουργό, που τήρησε κι εκείνος "ανθρωπιστική" στάση. Δεν θα σχολιάσω. Απλά θα παραθέσω.
Τάδε έφη, Άδωνις Γεωργιάδης, τον Ιούλιο του 2012, σε ερώτηση του στη Βουλή για το κόστος των επιχειρήσεων διάσωσης. Απολαύστε:
"Τα τελευταία έτη πραγματοποιείται μαζική είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα μας, μέσω των θαλασσίων συνόρων μας. Ο τρόπος εισόδου των λαθρομεταναστων και των δουλεμπόρων γνωστός και πανομοιότυπος. Το πλοιάριο που τους μεταφέρει είναι "προγραμματισμένο" να βυθιστεί, και γι’ αυτό το λόγο, μόλις, εισέλθει στα Ελληνικά χωρικά ύδατα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Αμέσως, κινητοποιείται ο κρατικός μηχανισμός, που περιλαμβάνει ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού Σώματος, ιδιωτικά περιπλέοντα σκάφη, αλιευτικά, ελικόπτερα διάσωσης, κέντρα υγείας, κ.α. για την περισυλλογή, τη διάσωση και την υγειονομική περίθαλψή τους.Οι επιχειρήσεις διάσωσης απαιτούν τεράστια κονδύλια, τόσο σε αναλώσιμα υλικά όσο και σε εργατοώρες και κανείς δεν επιβαρύνεται αυτό το κόστος, πέραν του Ελληνικού λαού.
Συνεπώς ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
Έχει ζητηθεί από τις χώρες αποστολής των λαθρομεταναστών ή άμεση συμμετοχή τους στο κόστος διάσωσης των πολιτών τους;Συμμετέχει στο κόστος της διάσωσης και η Ε.Ε. και αν με τί ποσοστό;
Εξετάζεται από την Ε.Ε. η πιθανότητα περιορισμού της οικονομικής βοήθειας και επιβολής οικονομικών κυρώσεων προς τις χώρες αποστολής λαθρομεταναστών, έτσι ώστε να συμμετάσχουν ενεργά στην πρόληψη του φαινομένου; Πόσο επιβαρύνεται ο ετήσιος προϋπολογισμός των Υπουργείων εξαιτίας των επιχειρήσεων διάσωσης των λαθρομεταναστών;".
Η διάσωση των ανθρώπων είναι "δαπανηρή" για τον ίδιο. Αγνοεί όμως, ότι όπως γράψαμε παραπάνω, την ευθύνη διάσωσης ανθρώπων στα χωρικά της ύδατα την έχει η Ελλάδα, επειδή η ίδια την διεκδίκησε και την κέρδισε. Και οφείλει να τη διαχειριστεί σωστά. Γιατί δε μιλάμε για στραγάλια, για ανθρώπους μιλάμε. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα;
Η μόνη λύση είναι η απόδοση ευθυνών και η δίωξη των υπαιτίων, με παράλληλη εντατικοποίηση των ερευνών για την εξάρθρωση των κυκλωμάτων που φέρνουν τους παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα. Πέραν αυτού, ο διακομματικός συντονισμός για την κατάργηση του Δουβλίνο ΙΙ, κρίνεται πλέον περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Μας ευνοεί και η συγκυρία της ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας αποφύγουμε τα μικροκομματικά παιχνίδια σε αυτό το χρονικό σημείο, κακό δεν θα κάνει.
Εν κατακλείδι. Την εβδομάδα που μας πέρασε, το πρώτο θέμα στην ατζέντα της δημοσιογραφίας, ήταν το βίντεο του Ξηρού. Λες και ο Ξηρός είναι το βασικό μας θέμα. Το Φαρμακονήσι έπαιξε σαν δεύτερο - τρίτο θέμα, ενώ στη ΔΤ δεν έπαιξε καθόλου. Το ξαναγράφω. Και οι δημοσιογράφοι έχουμε την ευθύνη μας και πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Αυτό, σαν αυτοκριτική.
Συνολικά, σαν κοινωνία, έχουμε αποτύχει. Αφού δεν μπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τους πρόσφυγες, σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να σεβαστούμε έστω τους νεκρούς. Εύχομαι να γίνουν σωστές κινήσεις προτού θρηνήσουμε νέα θύματα. Όσο "κλισέ" κι αν ακούγεται αυτό.
