Θαλάσσια Καταδυτικά Πάρκα: ποιος θα τα διαχειρίζεται, είναι η νέα αρπαχτή;;;

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου διατείνεται με διαδικασίες fast track για τη δημιουργία καταδυτικών πάρκων στη Μονεμβασιά και την Ελαφόνησο. Κι εμείς ρωτάμε κ. Τατούλη, πως θα χαρίσετε τον τόπο μας, την ελεύθερη διέλευση αλλά και τον πλούτο μας σε κάποιον ιδιώτη; Πως πιστεύετε πως είναι δυνατόν να μην κολυμπάμε στα νερά της Λακωνίας; Πόσο λογικό είναι να πρέπει ένα τρεχαντήρι να κάνει ένα κύκλο έξι ακόμη και οκτώ ν.μ. για να επιστρέψει μην περάσει από τα νερά της παραχώρησης;

Εμείς δεν μπορούμε να πιστέψουμε τίποτε από το πέπλο οικολογίας και περιβαλλοντός που φορέσατε κ. Τατούλη μιας και για την συγκεκριμένη περιοχή μεταξύ Μονεμβασιάς και Ελαφονήσου γίνεται ένα τρελό πάρτυ με τάνκερ, ρυπάνσεις, καταστροφή του βυθού, παράνομες επισκεύες και υφαλοκαθαρισμούς, η οποία έχει φτάσει ως την Βουλή αλλά εσείς παραμένετε σιωπηλός και ανύπαρκτος...

Ακολουθεί η κατατοπιστική άποψη από έναν καταδύτη:

Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις παιδί μου;”

“Μα φυσικά Διαχειριστής Θαλάσσιου Καταδυτικού Πάρκου μπαμπά!!!”

Πρόκειται για το νέο επαγγελματικό όραμα του νεοέλληνα νησιώτη: είναι η τέλεια ιδέα νεοπλουτισμού με μηδέν κόπο, μηδέν αρχικό κεφάλαιο, μηδέν αρχική επένδυση και καλές έως τρελές εισπράξεις εις το διηνεκές, χωρίς να εργάζεσαι και χωρίς να χρειαστεί να ρισκάρεις τίποτα! Και αν από την πρώτη ημέρα βρίσκεσαι σχεδόν ιδιοκτήτης μιας τεράστιας παράκτιας έκτασης πολλών μιλίων, αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στον πλούτο που θα έχεις συγκεντρώσει μετά από μερικά χρόνια εκμετάλλευσης της περιοχής! Ένα νέο Ελ Ντοράντο ετοιμάζεται να λάβει χώρα στην Ελλάδα όπου θα συμβεί το εξής καταπληκτικό: το κράτος θα αποδώσει σε μεμονωμένους ιδιώτες ή σε ομάδες ιδιωτών, επιχειρηματίες, εταιρείες κλπ, ολόκληρες εκτάσεις ακτών και θάλασσας, νησίδες κλπ, ώστε να τα διαχειριστούν ως θαλάσσια καταδυτικά πάρκα! Με άλλα λόγια ο κάθε “ξυπόλητος” με μπάρμπα στην Κορώνη θα μπορεί να γίνει από την μία μέρα στην άλλη (με κρατική σφραγίδα παρακαλώ) αφεντικό μίας έκτασης ή κάποιων νησίδων, που ούτε ο Ωνάσης και ο Νιάρχος δεν θα τολμούσαν να ζητήσουν να αγοράσουν! Αλλά και το αντίθετο και ίσως και χειρότερο: ο κάθε ισχυρός επιχειρηματίας, που έτσι κι αλλιώς διαθέτει και άφθονη πολιτική δύναμη, θα μπορεί να “γράφει” στο όνομα μιας εταιρείας του μια ολόκληρη περιοχή ως δήθεν θαλάσσιο πάρκο, να την δεσμεύει απόλυτα, βάζοντας παντού ιδιωτικούς φύλακες - σκοπούς οπλισμένους κατά βούληση και τελικά με μερικά εύκολα νομικά τερτίπια να φυλάει την περιοχή ως ονειρεμένο και απόλυτα ήσυχο θέρετρο αποκλειστικά για τον εαυτό του, την οικογένεια και τους φίλους του. Οι πιστολέρο της άγριας Δύσης θα ξαναζωντανέψουν στις ελληνικές ακτές του 21ου αιώνα!

Πως φτάσαμε όμως να μιλάμε για Ελ Ντοράντο και πιστολέρος αντί των πάρκων που όλοι οραματιζόμαστε ακόμα και που παραμένουν ανύπαρκτα; Πολύ απλά φαίνεται ότι κάποιοι πονηροί άφησαν ένα παραθυράκι στον σχετικό νόμο και αντί όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη για παράδειγμα η ίδρυση και λειτουργία ενός πάρκου να γίνεται μόνο από φορέα διαχείρισης με Διοικητικό Συμβούλιο από επιχειρηματίες, την τοπική αυτοδιοίκηση της περιοχής, πανεπιστήμια βιολογίας και καταδυτικά κέντρα, στον ελληνικό νόμο δίνεται η δυνατότητα πρακτικά στην οποιοδήποτε ιδιωτική εταιρεία να διαχειρίζεται μόνη της ως ιδιωτικό το πάρκο που θα ιδρύσει! Μία ακόμα αθώα παγκόσμια πρωτοτυπία της ελληνικής νομοθεσίας και το νέο Ελ Ντοράντο είναι προ των πυλών!

Το νέο κυκλοφόρησε στην πιάτσα του εύκολου κέρδους και όλοι οι υποψήφιοι προς πλουτισμό ετοιμάζονται για την μοιρασιά των θαλάσσιων και νησιωτικών εκτάσεων: ιδρύονται κατά συρροή “εταιρείες“. Μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα αποκαλύψει στον κάθε δύσπιστο το πανηγύρι για το οποίο όλοι ετοιμάζονται πυρετωδώς: νέες εταιρείες με περίεργα περιβαλλοντικά – θαλασσινά ονόματα και άνευ φανερού αντικειμένου εμφανίζονται συνεχώς τον τελευταίο χρόνο, σε σημείο ο μη ενημερωμένος πολίτης να απορεί από πότε οι επιχειρηματίες έγιναν τόσο οικολόγοι και τρέχουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους ιδρύοντας θαλάσσιου οικολογικού ενδιαφέροντος εταιρείες!

Πολύ φοβάμαι ότι το μέλλον διαγράφεται δύσκολο για τον ερασιτέχνη αυτοδύτη, αν εφαρμοστεί ο νόμος περί ιδιωτικών πάρκων. Σήμερα πανηγυρίζουμε ακόμα για την απελευθέρωση των ακτών για καταδύσεις, αλλά δεν πρόσεξε κανείς τον δούρειο ίππο στον ίδιο νόμο. Έτσι σε λίγα χρόνια θα έχουμε το τραγικό φαινόμενο των μη ελεύθερων πάλι ακτών, γιατί οι μισές θα είναι πάρκα του κάθε ευνοούμενου ατόμου δήμων ή κυβερνήσεων και το νταβατζηλίκι – εισιτήριο κατάδυσης θα έχει 10, 20 ευρώ ή όσο θα θέλουν, ενώ οι άλλες μισές ακτές και βραχονησίδες (αν τολμήσουμε δηλαδή να πάμε με δικό μας σκάφος) θα έχουν σεκιουριτάδες με πολυβόλα οι οποίοι πολύ ευγενικά και φιλικά θα μας πληροφορούν ότι καταπατάμε ιδιωτικό “πάρκο” (το θέρετρο του επιχειρηματία που λέγαμε) και πρέπει να φύγουμε αμέσως.

Γ.Δ.