Ο Λάκωνας ποιητής, Γιάννης Ρίτσος, γεννήθηκε στη Μονεμβασιά τη 1η Μαΐου 1909 και έζησε σε κάθε άγονη γωνιά της πατρίδας εξόριστος από Ελληνικά και ξένα καθεστώτα για τις ιδεές του και την δράση του κατά των Γερμανών.Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.
Το 1936 επί πρωθυπουργίας Μετάξα, τη Πρωτομαγιά, πριν το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου οι καπνεργάτες της θεσσαλονίκης είναι σε Απεργία και γι αυτο εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες αντίστοιχες συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη με τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες.
Αυτές οι δολοφονίες των εργατών απο τη Κυβέρνηση Μεταξά ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να ψεύδονται και να λένε πως αυτά δεν έγιναν ποτέ, όπως και για το Πολυτεχνείο αντίστοιχα, πέρα από το ίδιο το έργο του Ρίτσου, τον Επιτάφιο, υπάρχουν φωτογραφίες αλλά ακόμη και Γερμανικά ντοκυματέρ και βίντεο που δείχνουν ξεκάθαρα την αλήθεια, τους νεκρούς και τους φόνους όπως και τους φονιάδες. Κρίμα, τόσος κόπος από κάποιους για να χαλκέψουν την ιστορία;
Αργότερα ο Ρίτσος έλαβε ενεργά μέρος στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών κι έτσι κατά το χρονικό διάστημα 1948-1952 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά της πατρίδας.
Γιάννης Ρίτσος (1909 - 1990) από tvxorissinora
Συγκεκριμένα συλλαμβάνεται τον Ιούλιο του 1948 και εξορίζεται στη Λήμνο, κατόπιν στη Μακρόνησο (Μάιος 1949) και το 1950 στον Άγιο Ευστράτιο. Μετά την απελευθέρωσή του τον Αύγουστο του 1952 έρχεται στην Αθήνα και προσχωρεί στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύεται με την παιδίατρο Γαρυφαλιά (Φαλίτσα) Γεωργιάδη κι ένα χρόνο αργότερα γεννιέται η -μοναδική- κόρη τους Ελευθερία (Έρη).
Το 1956, τον ίδιο χρόνο δηλαδή, τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νομπέλ το οποίο δεν πήρε διότι θεωρήθηκε στρατευμένος ποιητής (δηλαδή ήταν μέλος του ΚΚΕ). Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
