22 χρόνια μετά την εκτέλεση και δεν υπάρχει Μνημείο!!! Το Μνημείο που υπάρχει εκεί σήμερα το κατασκεύασε ο ευπατρίδης Δήμαρχος κι ευεργέτης της Σπάρτης Γεώργιος Σαϊνόπουλος κατά την πρώτη θητεία του 1964-1967 (τον έπαυσε η χούντα). Και μάλιστα , τον πρώτον καιρό το φύλαγαν οι συγγενείς των θυμάτων μέρα-νύχτα γιατί οι καταδότες-συνεργάτες των γερμανών και οι ομοϊδεάτες τους απειλούσαν ότι θα το γκρεμίσουν.
Επίσης ο Γ. Σαϊνόπουλος , κατά τη δεύτερη θητεία του , 1974-1978 , θεσμοθέτησε , με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το επίσημο μνημόσυνο των 118 ενώ υπήρξαν και μειοψηφήσαντες !!! Κατόπιν ο Γ. Σαϊνόπουλος , πλήρωσε το τόλμημά του (να ξεπληρώσει το Χρέος της Σπάρτης στους 118) χάνοντας την επόμενη εκλογή του για δήμαρχος !!! Αν δεν ήταν ο Γ. Σαϊνόπουλος ΙΣΩΣ σήμερα οι 118 Μάρτυρες της Ελευθερίας να είχαν λησμονηθεί παντελώς , γιατί οι συνεργάτες των γερμανών εκμεταλλευόμενοι το μετεμφυλιακό κλίμα κατέστησαν ΕΝΟΧΗ τη συλλογική συνείδηση της Σπάρτης για την προδοσία και το έγκλημα και ύποπτο αριστερών φρονημάτων όποιον μιλούσε για τους 118.
Ακόμα και οι συγγενείς των θυμάτων φοβούνταν (και φοβούνται ακόμη) να μιλήσουν για τους Νεκρούς τους !!!
Δυστυχώς η Σπάρτη , 70 χρόνια μετά , παραμένει (με ευθύνη της ) δέσμια των δωσίλογων - ταγματασφαλιτών-καταδοτών της εποχής εκείνης , μέσω των πολιτικών επιγόνων τους .
Δείτε, με κλικ εδώ, από το Αρχείο της ΕΡΤ την παραγωγή του 1992 (εποχή Μητσοτάκη), μέσα από τη ΔΤ την εκπομπή "ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ" τη ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΟΝΟΔΕΝΤΡΙ την 26/11/1943...
Προβάλονται συνεντεύξεις συγγενών εκτελεσθέντων, επιζώντων και κατοίκων της Σπάρτης, μεταξύ των οποίων ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΑΚΟΣ, ο πρώην δήμαρχος Σπάρτης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΪΝΟΠΟΥΛΟΣ και ο οικονομολόγος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΚΚΟΜΕΛΗΣ αφηγούνται βιώματα από την τοπική κοινωνία της κατοχικής Σπάρτης και μεταφέρουν μνήμες από το χρονικό της σύλληψης των ομήρων, της μεταγωγής τους στις φυλακές της Τρίπολης μέχρι την ώρα της εκτέλεσής τους.
Γίνεται λόγος για τον ρόλο των δωσιλόγων της περιοχής, μελών των Ταγμάτων Ασφαλείας και συνεργατών των Γερμανών που συμμετείχαν στην κατάδοση των θυμάτων, για τις προσπάθειες αποφυλάκισης των συλληφθέντων, καθώς και για τη στάση του ΕΛΑΣ.
Αναζητούνται επίσης, τα κριτήρια κατάδοσης των θυμάτων, αριστερών και από επιφανείς οικογένειες, ενώ σκιαγραφείται το εγχώριο εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Μεταξύ των εκτελεσθέντων, ο γιατρός ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ο οποίος δεν δέχθηκε να φύγει αν και του το πρότειναν οι Γερμανοί. Η κόρη του ΑΝΝΥ ΚΑΡΒΟΥΝΗ-ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ καταθέτει τη δική της μαρτυρία για τα γεγονότα που συνδέονται με τον πατέρα της. Η κάμερα καταγράφει τα κτίρια-σύμβολα της Σπαρτιατικής κοινωνίας που συνδέονται με τις μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος, όπως, την κλινική του γιατρού ΧΡ. ΚΑΡΒΟΥΝΗ και την οικία της οικογένειας ΤΖΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ από την οποία εκτελέστηκαν τέσσερα αδέλφια....
Το δημοτικό τραγούδι αναφέρεται στη μάχη στο Μονοδένδρι στις 13 Μάρτη 1944. Στις 23 Οκτώβρη 1943 οι Γερμανοί κατακτητές, με κουκουλοφόρους συνεργάτες τους φασίστες υπέδειξαν τα σπίτια των πατριωτών, χτύπησαν τις πόρτες της Σπάρτης και συνέλαβαν επιστήμονες, επαγγελματίες, εργάτες και αγρότες.
Περίπου 200 και πλέον Έλληνες μεταφέρθηκαν την επόμενη μέρα με καμιόνια στις φυλακές της Τρίπολης. Την 26η Νοέμβρη, εκτέλεσαν τους 118 στο Μονοδένδρι Λακωνίας, σε αντίποινα για ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ, κατά την οποία σκοτώθηκαν πολλοί Γερμανοί.
Στο Μονοδένδρι, που βρίσκεται στο δρόμο Σπάρτης - Τρίπολης, έγιναν ενέδρες ελλήνων μαχητών της Ελευθερίας και της Δημοκρατάς ενάντια σε Γερμανούς και φασίστες, αλλά και εκτελέσεις Ελλήνων από τους Γερμανούς και τα Τάγματα Ασφαλείας.
