Η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα προ της πτώχευσης. Αν δεν χρεοκόπησε ήδη, ανάγεται στην ευγενή αλληλέγγυα στήριξη των μελών της Ο.Ν.Ε. Η βοήθεια που παρέχεται, είναι βέβαια γενναιόδωρη, αλλά εμπορική, γιατί κάποιοι εταίροι αντλούν τα ποσά με χαμηλά επιτόκια και τα δανείζουν με κέρδη (π.χ. Ο.Δ.Γ.).
Η Ελλάδα υπερέβη μεν το όριο του 60% του δημοσίου χρέους της συμφωνίας του Μάαστριχτ, αλλά, ως γνωστόν, δεν είναι η μοναδική χώρα. Ακόμη και Ο.Δ.Γ. ξεπέρασε αυτό το όριο Κατά συνέπεια, η δημιουργηθείσα κατάσταση στην Ελλάδα είναι μάλλον συστημική. Πέραν τούτου όμως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους φίλους μας ότι κι η Γερμανία κατά τον 20ο αιώνα χρεοκόπησε επανειλημμένα (1924/1932, 1945/1948) και το χρέος της έφθασε μάλιστα να είναι 16 φορές το ΑΕΠ της. Κατάφερε δε να ξεφύγει την πτώχευση, χάρη στην Αμερική, που διέγραψε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.
Για την παρασχεθείσα βοήθεια εκ μέρους των χωρών της ΟΝΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία, για τριετή μείωση του υψηλού ελλείμματος (15,4 % του ΑΕΠ) στα επιτρεπόμενα όρια του 3%, καθώς και για μια σειρά διαρθρωτικών αλλαγών. Προς επίτευξη αυτών των στόχων η κυβέρνηση ξεκίνησε με δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, που με τα συμπληρωματικά μέτρα φθάνει στο 50 %. Επίσης επιβλήθηκαν πολλοί νέοι φόροι (εισοδήματος, κατανάλωσης, κλπ). Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι επήλθε μεγάλη ύφεση, που για το 2011 θα φθάσει στο 5,5 % του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα η ανεργία ξεπέρασε το 18% και το κλείσιμο τον επιχειρήσεων πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα ληφθέντα μέτρα και τα νέα, που προετοιμάζει η κυβέρνηση, θα γονατίσουν μετά βεβαιότητας τον ελληνικό λαό.
Η Εσπερία, είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά παράλληλα το θέατρο των περισσότερων πολέμων, αφού η ιστορία της είναι αυτή των πολεμικών διενέξεών της. Έτσι, όταν το 1957 υπεγράφη η συμφωνία της Ρώμης που πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις και μεταβλήθηκε στην EWG, όλοι οι Δυτικοευρωπαίοι, που είχαν νωπές τις μνήμες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ονειρεύτηκαν τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης, σε ένα Ομόσπονδο κράτος, που θα έβαζε οριστικό τέλος στις έριδες και τους πολέμους του παρελθόντος. Δυστυχώς, τα γρήγορα βήματα, που έγιναν τόσο προς τη δημιουργία της Ε.Ε. όσο και της ΟΝΕ, σταμάτησαν και σήμερα διαπιστώνει κανείς επιστροφή στην εθνικιστική πολιτική του παρελθόντος, κατά την οποία η κάθε χώρα κοιτά τα του οίκου της.
Μήνες τώρα οι οικονομολόγοι της Ε.Ε., αλλά και άλλοι, ερίζουν για το φάρμακο, που πρέπει να δοθεί στην άρρωστη Ελλάδα. Οι μισοί είναι υπέρ της αποβολής της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, δήλωση χρεοκοπίας, αναδιάρθρωση του χρέους και επιστροφή στο προηγούμενο νόμισμα της δραχμής. Οι άλλοι, φοβούμενοι τις συνέπειες στις ευρωπαϊκές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας στο Ευρώ, αλλά υπό αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Κάτι, που εκφράζει και η συμφωνία με τους εταίρους. Αλλά τόσο οι μεν όσο και οι δε, βλέπουν το πρόβλημα καθαρά ως οικονομικό - επιστημονικό και ζητούν την κατάλληλη λύση, αδιαφορώντας για την τύχη του ελληνικού λαού, για τους Έλληνες - ανθρώπους.
Μπορεί είτε η μια είτε η άλλη πολιτική να καταφέρει να φτιάξει τα οικονομικά του ελληνικού κράτους σε 20 ή 30 χρόνια, αλλά μέχρι τότε οι Έλληνες θα έχουν πεθάνει από τις κακουχίες. Το οικονομικό δυναμικό της Ελλάδας στην ΟΝΕ αντιστοιχεί στο 2,8 %, κάτι, που δεν μπορεί να επηρεάσει τη δυναμική της όλης παραγωγής της. Γεγονός, που σημαίνει ότι η παρεχόμενη βοήθεια δε δύναται να θέσει σε κίνδυνο τις οικονομίες των άλλων χωρών, έστω κι αν συνυπολογίσουμε την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Με την παρούσα πολιτική και την παρεχόμενη βοήθεια οι Έλληνες οδηγούνται σίγουρα στην καταστροφή, αφού ο φαύλος κύκλος της διαρκώς αυξανόμενης ύφεσης δεν θα επιτρέψει τη χώρα να ορθοποδήσει. Προς αποφυγή αυτού του γεγονότος θα πρέπει να υποστηριχθεί η ανάπτυξη της παραγωγής, για να αντιμετωπισθεί η ύφεση και να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα, που θα
επιτρέψει, μαζί με τα άλλα μέτρα, που αποφάσισαν οι εταίροι στις 21 Ιουλίου 2011 να εξοφληθούν τα χρέη και ταυτόχρονα να επιζήσουν οι Έλληνες.
Η ακολουθούμενη πολιτική των εταίρων της ΟΝΕ είναι σίγουρα κοντόφθαλμη, γιατί θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην κατάργηση του Ευρώ και από εκεί στη διάλυση πρώτα της ΟΝΕ και στη συνέχεια της Ε.Ε. Η εθνικιστική πολιτική μπορεί τώρα να φαίνεται ευνοϊκή και χρήσιμη, αλλά όταν το 2050, σύμφωνα με τους στατιστικούς υπολογισμούς του ΟΗΕ η Ινδία θα φθάσει τα 1,7 δισεκατομμύρια κατοίκους, η Κίνα το 1,3 , η ΗΠΑ τα 400 εκατομμύρια, η Νιγηρία τα 390 εκατ. η Βραζιλία και οι Φιλιππίνες τα 300, η Ρωσία τα 250, τότε τα διαρκώς συρρικνώμενα ευρωπαϊκά κράτη – νάνοι , αλλά και η ΟΔΓ θα είναι ασήμαντα μέσα στην πολιτική και οικονομική διεθνή σκηνή. Αντίθετα, μια Ε.Ε, με 400 εκατομμύρια κατοίκους, θα παραμείνει αξιόλογος παίκτης στη διεθνή σκακιέρα.
Υπογράφοντες: Καθηγητές Πανεπιστημίων & άλλοι πτυχιούχοι γερμανόφωνων πανεπιστημίων
Dr., Dr. Θεόδωρος Αυγερινός, πανεπ. Θεσσαλίας
Γρηγόριος Βαλλιάνος , Κατασκευαστής αεροπλάνων, πανεπ. Σουτγκάρδης
Dr. Κων. Γεωργιάδης, καθηγ. & αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Dr.Κωντίνα Γογγάκη, Επίκουρος καθηγ. Πανεπιστημίου Αθηνών
Dr. Λεωνίδας Γρηγοράκος, Αναπλ. Καθηγ.πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος του Εθνικού Κοινοβουλίου
Dr. Γεώργ. Δήμου, καθηγ. Πανεπιστημ. Θεσσαλίας
Dr. Γεώργ. Δογάνης, καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Κων/ντίνος Καλούσης, καθηγη. Μ. Εκπαίδευσης, πτυχιούχος πανεπ. Βασιλείας
Dr. Κων/ντίνος Μουντάκης, καθηγ. Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Mag. Αικατ. Παπούλια, Αναπλ. Καθηγ. ΤΕΙ Αθηνών
Dr. Χρήστος Παππάς, Αναπληρ. Καθηγητής, πανεπιστ. Ιωαννίνων
Dr. Βύρων Παπαθανασίου, καθηγ. & Κοσμήτορας, πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Dr. Κίμ. Σακελλαρίου, καθηγ. Πανεπιστημ. Θεσσαλίας
Dr. Κυριάκ. Ταξιλδάρης, καθηγ. Πανεπιστημ. Θράκης.
Η επιστολή αυτή απεστάλη στο Γερμανικό Τύπο τη Δευτέρα 26/9 πριν την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Γερμανία.
Λεωνίδας Γρηγοράκος, Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ Λακωνίας
Αν. Καθηγητής Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημίου Αθηνών
