εθνική ασφάλεια ή αφέλεια και ανασφάλεια;

Σύνταγμα της Ελλάδας: "**Άρθρο 5Α, παράγραφος 1: Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως ο νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο εφόσον είναι απολύτος αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας διακιωμάτων και συμφερόντων τρίτων."

 Τα υλικά αντιρύπανσης του λιμένα Νεάπολης Λακωνίας πεταμένα στην αμμουδιά.
Φωτογραφία του από το τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό "Μουσικός Παλμός 94,5fm"

Όμως η φωτογράφηση ανοικτών ή υπαίθριων κοινόχρηστων χώρων δεν θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά τους, ενώ διαδικασία αδειοδότησης είναι δυνατό να προβλεφθεί μόνο για εγκαταστάσεις κλειστές ή μη προσιτές στο κοινό. Το αντίθετο θα αποτελούσε δυσανάλογο περιορισμό του συνταγματικού δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Ο περιορισμός της φωτογράφησης ή κινηματογράφησης σε λιμένα δεν φαίνεται αναγκαίος αλλ’ ούτε και κατάλληλος για την προστασία της ασφάλειας των λιμενικών εγκαταστάσεων, διότι, κατά την κοινή πείρα, μόνη η εξ αποστάσεως φωτογράφηση δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια αυτή, εφ’ όσον δεν αποκαλύπτει εξειδικευμένα μηχανικά και τεχνικά μέρη όπου θα μπορούσαν να τοποθετηθούν μηχανισμοί δολιοφθοράς ή δεν συνοδεύεται άλλως πως από συγκεκριμένες υλικές ενέργειες επιβουλής της δημόσιας ασφάλειας.

Ο εν λόγω περιορισμός παρίσταται και εν στενή εννοία δυσανάλογος ως προς την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, δεδομένου ότι το εν λόγω αγαθό μπορεί να προστατευθεί με μέτρα λιγότερο επαχθή από την απαγόρευση λήψης φωτογραφιών. Η πρακτική της επιβολής απαγορεύσεων φωτογράφησης συνεχίζεται και συνηθίζεται πολλάκις με αιτιολογία ότι πρόκειται για «στρατιωτικούς χώρους».

Φορτηγό πλοίο σε απόσταση μικρότερη των 300μ από την ακτή στα Βάτικα Νεάπολης Λακωνίας.
Φωτογραφία από το τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό "Μουσικός Παλμός 94,5fm"

Εδώ όμως κι εφ’ όσον η επιβληθείσα απαγόρευση, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ήταν αναγκαία και κατάλληλη, επιβλήθηκε το 1973, κάτω από την εξουσία της χώρας από τη Χούντα και η συνέχιση της εφαρμογής της στερείται οιουδήποτε νομικού ερείσματος και παρίσταται, λοιπόν, αναγκαία η άμεση μέριμνα για την ενημέρωση των αρμοδίων οργάνων, προκειμένου να αποφευχθεί η εφαρμογή του χουντικού αυτού διατάγματος στο μέλλον εν υπάρχει ειδική εξουσιοδότηση νόμου για τη θέσπιση περιορισμών στο δικαίωμα φωτογράφησης κοινόχρηστων χώρων, αποβαθρών, κτλ δηλαδή χώρων εξ ορισμού προσιτών στην κοινή θέα, καθώς και του χερσαίου χώρου λιμένα.

Ακόμη όμως και ενδεχόμενη θέσπιση τέτοιας διάταξης θα παρουσίαζε πρόβλημα εναρμόνισης προς συνταγματικές διατάξεις, καθ’ όσον θ’ αποτελούσε δυσανάλογο περιορισμό του δικαιώματος ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας χάριν της ασφάλειας των λιμανιών, εκτός, βεβαίως, αν μπορούσαν να τεκμηριωθούν κατά τρόπο σοβαρό οι κίνδυνοι γι’ αυτή την ασφάλεια που προκύπτουν από τη φωτογράφηση.

Τέλος λοιπόν, πως είναι δυνατόν από το Λιμεναρχείο η επιβολή τόσο μεγάλου πρόστιμου για μία μη εξακριβομένη φωτογραφίση (δεν Εξακριβώθηκε ούτε αν το συγκεκριμένο κινητό τηλέφωνο είχε κάμερα) και μάλιστα σε δημοσιογράφο για τον οποίο δεν υπάρχει επ ουδενί τετοιος περιορισμός. Κι όλα αυτά μάλιστα τι στιγμή που αν όπως σύμφωνα με το Σύνταγμα (**Αρ.5) και το Λιμεναρχείο για το λιμένα Νεάπολης Βοιών αλλά και όλως των λιμανιών και λιμενίσκων του Δήμου Μονεμβασιάς, Ελαφονήσου, Κυθήρων και Αντικυθήρων σύμφωνα με το ΠΔ187/73 το Λιμεναρχείο δεν μερίμνησε ποτέ για την προστασία των ευαίσθητων, κατά το ίδιο, αυτών χώρων και τους άφησε έρμαιους στον περίπατο και την ελέυθερη θέαση.

Κλείνοντας κι έχοντας πέσει στην κοινή αντίληψη πως αυτά συνέβησαν συγκεκριμένα σε δύο δημοσιογράφους κι όχι σε κανέναν από τους δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που περιπατούν και φωτογραφίζονται εκεί  θα πρέπει το Λιμεναρχείο Νεαπόλεως να δώσει μέσα από το Γραφείο Τύπου του ΥΝΑ τον αντίστοιχο αριθμό πολιτών στους οποίους επέβαλε πρόστιμο ώστε να ξεκαθαριστεί ότι δεν υπήρξε προσωπικό μένος και ατομικό ενδιαφέρον σε όλα όσα συναίβησαν.