Επιστολή του
Λιαντίνη προς την κόρη του (πριν 22 χρόνια).
«Διοτιμάκο, άκου ιστορία να γελάσεις και να κλάψεις μαζί. Μού 'χε στείλει μια πρόσκληση ο Ρένος Αποστολίδης να πάω στη Στοά του Βιβλίου, όπου θα γινότανε η παρουσίαση της έκδοσης (μετάφραση) του έργου του γερμανού Droysen "Ο μέγας Αλέξανδρος".
Πήγα λοιπόν, 5.12.’96, και βρήκα μια αίθουσα φίσκα. Τρεις υπουργοί, πολλοί μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι που βλέπει κανείς στα κανάλια, διανοούμενοι, εκδότες, πλήθος. Ο Αποστολίδης με τους 2 γιους του έκαναν μια καλή παρουσίαση. Ήταν όμως διάχυτο το κλίμα της κολακείας και της τσερεμόνιας. Εκείνο το γλοιώδες ύφος που κάπου ο Πλάτων το λέει «εὐηθίζεσθε πρός ἀλλήλους ὑποκατακλινόμενοι ὑμῖν αὐτοῖς.»*
Όταν όμως σηκώθηκε ένας πρώην υπουργός των Εξωτερικών που διαχειρίστηκε, μαζί με τους άλλους, το Σκοπιανό και τό ’χασαν, και άρχισε να λέει τις βλακείες του γελώντας και λεονταρίζοντας, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ζήτησα το λόγο, μου τον έδωσε ο Ρένος και τους είπα:
- Όταν ο Αλέξανδρος του Φιλίππου πήγε στην Όαση του Σίβα στην Αίγυπτο, λέει ο Πλούταρχος, οι ιερείς τον προσφώνησαν: ω παιδίος. Όπως παλιότερα είχαν ειπεί στο μεγάλο Σόλωνα εκείνο το περίφημο «Έλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστι», θέλοντας να υποδηλώσουν την αιώνια νεότητα της κλασσικής Ελλάδας. Ο ιερέας έκαμε λάθος το ν σε ς και αντί να ειπεί ω παιδίον είπε ω παιδίος. Ο Αλέξανδρος όμως άκουσε ω παι Διός (=παιδί του Δία). Τότε ήταν που του τη βίδωσε, και αργότερα ήθελε να τον προσκυνούν σα θεό. Διότι από μικρός είχε ακούσει την Ολυμπιάδα, τη μάνα του, να του λέει ότι δεν τον είχε γεννήσει με το Φίλιππο, αλλά με το Δία που έπεσε τα μεσάνυχτα στο κρεβάτι της σαν σκήπτος (=κεραυνός).
Έκανα λοιπόν την αναλογική αναφορά ανάμεσα στον «ψολόεντα κεραυνόν» του Ησίοδου (Θεογονία) και στο «σφραγίδα επί την ψωλήν επιβάλλειν» του Αριστοφάνη (Όρνιθες).
Προσέχετε, τους λέω, μην μπερδεύετε το ο σε ω του ψολόεις (αιθάλη) και το ω σε ο του ψωλή (πέος), όπως οι αιγύπτιοι μπερδέψανε το νυ με το σίγμα. Και την ήττα τη γιορτάζετε νίκη.
Πάγος, κατάπληξη και πνιχτό γέλιο.
Έφυγα βλοσυρός, ταυροκοιτώντας πίσω μου, όπως ακριβώς ο Σωκράτης στη μάχη της Ποτείδαιας.
Να μου φιλήσεις τη μανούλα
Λιαντίνης
Υ.Γ. Πες στη μανούλα, ότι σήμερα 8/12/’96 έβγαλα έξω στον κάδο απορριμμάτων πρώτη φορά σκουπίδια. Ύστερα από 35 μέρες. Για φαντάσου ήθος δωρικό…»
______________________
* «Ανοηταίνετε μεταξύ σας κάνοντας υποκλίσεις ο ένας στον άλλον». Πολιτεία, 336c.
(Πηγή επιστολής:
Δημήτρης Αλικάκος "Λιαντίνης – Έ
ζησα έρημος και ισχυρός", εκδ. Ελευθερουδάκη, 2η εμπλουτισμένη έκδοση).
