«Τη μέρα των βουλευτικών εκλογών να θυμάσαι δύο πράγματα: το κόμμα που θα ψηφίσεις και την ιστορία του Κιγκιννάτου.»

Δημήτρης Λιαντίνης

Ο Λεύκιος Κουίντιος Κιγκινάτος (Lucius Quinctius Cincinnatus) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της αρχαίας Ρώμης, του οποίου η απέραντη αρετή εξαίρεται ως παροιμιώδης στη Ρωμαϊκή ιστορία. Ο Κιγκινάτος διετέλεσε ύπατος στα 460 π.Χ. -το αξίωμα του υπάτου στη Ρωμαϊκή δημοκρατία ήταν αιρετό για ένα χρόνο. Με το τέλος της θητείας αρνήθηκε να επανεκλεγεί και αποσύρθηκε στους αγρούς του, που τους καλλιεργούσε μόνος του.

Το 458 π.Χ. ανακηρύχθηκε από την Σύγκλητο δικτάτορας, όταν η πόλη βρέθηκε κάτω από την πολιορκία μιας πανίσχυρης γειτονικής φυλής και οι κάτοικοι της κινδύνευσαν με υποδούλωση. Εν σώματι οι συγκλητικοί πήγαν στον Κιγκινάτο να του αναγγείλουν ότι ανακηρύχθηκε δικτάτορας. Τον βρήκαν να καλλιεργεί το χωράφι του. Τους ζήτησε να περιμένουν, πήγε στο σπίτι του και φόρεσε την τήβεννό του κι έπειτα βγήκε να μιλήσουν. Την άλλη μέρα ξεκίνησε να πολεμήσει, νίκησε τους εχθρούς και επέστρεψε στη Ρώμη ως θριαμβευτής. Αμέσως μετά παραιτήθηκε από το αξίωμα του δικτάτορα. Ο χρόνος από την ανακήρυξή του σε δικτάτορα μέχρι την παραίτησή του ήταν 16 μέρες! Ο Ρωμαίος αυτός πολιτικός έμεινε διάσημος για την απλότητά του και για την προσήλωσή του στους δημοκρατικούς θεσμούς και στο δημοκρατικό ιδεώδες. Ποτέ δεν ξιπάστηκε, ποτέ δεν δελεάστηκε από τη μαγική δύναμη της Κίρκης, που λέγεται εξουσία.

Ένας αληθινός ηγέτης με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος που είναι πολύ δύσκολο να νικήσει ο εχθρός διότι δεν εξαγοράζεται, δεν δειλιάζει, δεν δελεάζεται και δεν διστάζει. Έτσι αποδείχθηκε πρότυπο Ρωμαίου πολίτη, πολιτικής αρετής, αυταπάρνησης και εντιμότητας. Αποτραβηγμένος στο κτήμα του, στάθηκε πάντα πάνω από τις κομματικές έριδες. Πάνω από τις ίντρικες . Γι’αυτό υπήρξε διαρκώς το Κεφάλαιο της Ρώμης.

====================================================================

«Λέμε, για παράδειγμα, Κάννες ίσον ο ανόητος ύπατος Τερέντιος Ουάρρων. Στάλινγκραντ ίσον ο τραγικός στρατάρχης φον Πάουλους και ο Γκαίρινγκ που τον πήρε στο λαιμό του. Για προσπάθησε όμως να ιδείς έναν-έναν τους πενήντα χιλιάδες ρωμαίους λεγεωνάριους και ιππείς που έπεσαν στις Κάννες, ή τους ενενήντα χιλιάδες στρατιώτες που πάγωσαν στο Στάλινγκραντ; Και που ο καθένας τους σαν ύπαρξη βαραίνει όσο ο Ουάρρων και ο φον Πάουλους!

Και κατά προέκταση, για προσπάθησε να αντικρύσεις όλους τους ανθρώπους της γης που έχουν πεθάνει από την εποχή των τελευταίων παγετώνων μέχρι σήμερα; Και βέβαια που θα παγώσει το αίμα σου, σαν του Δάντη.

Όταν, λοιπόν, κάτω από την πίεση της μέριμνας ζούμε σε αυτή την οντολογική λήθη, είμαστε στην ουσία πεθαμένοι και ανύπαρκτοι. Όπως ουσιαστικά είμαστε ανύπαρκτοι ο κάθε έλληνας για τους κατοίκους της Γουατεμάλας.

Και για να το ειπώ αντίστροφα. Σε ρωτώ, αναγνώστη μου, ποιόνε ξεύρεις από τα είκοσι εκατομμύρια της Πόλης του Μεξικού; Ποιόνε ξεύρεις από τη χώρα του Πακιστάν με τα εκατόν δέκα εκατομμύριά της; Κ α ν έ ν α ν.

Έξω από τις πέντε δέκα εκατοντάδες ανθρώπους που γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν, ο καθένας από μας για τους άλλους κι ο καθένας από τους άλλους για μας είναι ο κανένας. Και ταχιά θα λείψουν κι αυτές οι πέντε δέκα εκατοντάδες.

Λίγο ακόμη και θα τα ξεχάσεις όλα. Λίγο ακόμη και θα σε ξεχάσουν όλα,

που έλεγε ο Μάρκος Αυρήλιος. Ο Μαρτίνος Χάιντεγγερ, ο δάσκαλος του Σάρτρ, ο πιο γνήσιος από τους πέντε φιλοσόφους της Φιλοσοφίας της Υπαρξης, είναι ο κατεξοχήν φιλόσοφος που είδε τους ανθρώπους στη σχέση τους με τη μέριμνα. Και με βάση τη σχέση του κάθε ανθρώπου με τη μέριμνα, τους διαιρεί σε δύο κατηγορίες.

Η μια κατηγορία είναι οι Πλείστοι. Είναι αυτοί που τους έχει απορροφήσει η μέριμνα. Την κατηγορία αυτή ο Χάιντεγγερ την ονομάζει «Ο δημώδης υποστασιακός τύπος», ή το Man. Η λέξη man στη γερμανική γλώσσα είναι αόριστη αντωνυμία και σημαίνει τις, κάποιος.

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι Ελάχιστοι. Ποσοστό ένας στους μύριους ή ένας στις εκατό μυριάδες. Είναι εκείνοι που ο καημός και το μεράκι τους για τον άνθρωπο και τη μοίρα του τους απορροφά σε τέτοιο βαθμό, ώστε αντιστρέφοντας το σχήμα ζουν έξω από τη μέριμνα και την οντολογική λήθη. Ζουν, δηλαδή, μέσα στην αλήθεια της ύπαρξης.

Ετούτοι, οι δεύτεροι, ζουν και τους δέρνει μια τρέλα ιερή. Βασανίζουνται, υποφέρνουν, αγωνιούν. Βοούν μόνοι τους στην ερημία, στα άγρια μεσάνυχτα, στις απόγκρεμνες σπηλιές του «τι είναι;» και στις κώχες του «τι πρέπει;» Είναι η φυσική σχιζοφρένεια της μεγαλοφυίας.

Οι περισσότεροι μένουν έξω από την ευδοκίμηση και την πρόοδο, όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος. Άλλοι τρελαίνουνται, άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι κόβουν το αυτί τους σαν το Βαν Γκογκ, που πέθανε στα τριάντα εφτά του από «πυρετό ύπαρξης».

Αυτή τη δεύτερη κατηγορία ο Χάιντεγγερ την ονομάζει «Η με αυθεντικό τρόπο εννοούμενη ύπαρξη», ή η Existenz.

Η πρώτη κατηγορία, το man που σημαίνει κάποιος, σημαίνει και κανείς. Λέμε λ.χ. την πρόταση: ημπορεί να ειπεί κάποιος ότι η ζωή είναι έμορφη. Αλλά την ίδια πρόταση τη λέμε κι έτσι: ημπορεί να ειπεί κανείς ότι η ζωή είναι έμορφη.

Επομένως το man, το κάποιος του Χάιντεγγερ, είναι και το κ α ν έ ν α ς.

Αυτή είναι η έννοια ότι ζούμε στην οντολογική λήθη, ότι ζούμε αλλά δεν υπάρχουμε. Ότι είμαστε ο κ α ν έ ν α ς.

Φιλοσοφικά, τη θεώρηση της ζωής μας από τη σκοπιά του ένας ή του κανένας, του τις ή του οὖτις, μας την έδωκε με τρόπο ακραία αδρό και λακωνίζοντα ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Εκεί, αυτός ο πρίγκιπας ανάμεσα στους εννέα επιφανείς έλληνες λυρικούς, σε μια στιγμή του υψηλή λέει,

ἐπάμεροι: τί δέ τις; τί δ' οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος.

Δηλαδή: είμαστε της στιγμής· τι είναι, τι δεν είναι κανείς; ο άνθρωπος είναι ίσκιος ονείρου.»

Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"

Επανάσταση θα πει συναγερμός...

Επανάσταση θα πει συναγερμός, και γρηγορείτε,
και κατάσταση έκτακτης ανάγκης επ’ άπειρον.

Μόνον όταν την υπηρετείς έτσι,
και είσαι στη συνέχεια στη γραμμή των πρόσω,

δεν θα συναντήσεις μπροστά σου
τους Λαιστρυγόνες της αντίδρασης

Λιαντίνης

This is SPARTA. ΜΠΟΡΟΥΜΕ και χωρίς εργολάβους

Στον αντίποδα των επιδιώξεων του περιφερειάρχη Πελοποννήσου Π. Τατούλη να εφαρμόσει το πανάκριβο σχέδιό του με τις τεραστίων διαστάσεως μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, βρίσκεται το υπό εκπόνηση σχέδιο των 26 δήμων της περιφέρειας Πελοποννήσου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Αυγής», στο οποίο καταγράφεται το παράδειγμα της εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων που δίνει ο Δήμος Σπάρτης, αξιοποιώντας τα υφιστάμενα εργαλεία.

Οι 26 δήμοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων, το οποίο αναμένεται να παρουσιαστεί το επόμενο διάστημα στους αρμόδιους υπουργούς, προκειμένου να πάρει τον δρόμο της υλοποίησης αίροντας τα αδιέξοδα της πολυδάπανης στρατηγικής Τατούλη.

Στο μοντέλο παραγωγής ελάχιστων αποβλήτων επενδύει ο Δήμος Σπάρτης

Το παράδειγμα της Σπάρτης μπορεί να θεωρηθεί μοναδικό, καθώς όχι μόνον συνάδει με όσα ορίζει ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων, αλλά πλέον απολαύει των ευεργετικών αποτελεσμάτων, που μεταφράζονται τόσο σε αύξηση των εσόδων του δήμου χωρίς ταυτόχρονη αύξηση δημοτικών τελών, αλλά και σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Έχοντας, μάλιστα, εγκεκριμένο τοπικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, ο δήμος σχεδιάζει την αδειοδότηση μονάδας κομποστοποίησης και την ανέγερση εργοστασίου διαχείρισης και διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών. Σε αυτό το πλαίσιο ο δήμος επενδύει σε μια κοινωνία παραγωγής ελάχιστων ή μηδενικών αποβλήτων με περιβαλλοντική προστασία, καθώς εφαρμόζει τη διαλογή στην πηγή.

Το 2014 τέθηκαν οι βάσεις της αλλαγής του μοντέλου διαχείρισης

Από την ανάληψη των καθηκόντων του το 2014, ο δήμαρχος, Βαγγέλης Βαλιώτης εκπόνησε τον σχεδιασμό για την εναλλακτική διαχείριση απορριμμάτων με άξονα τη μείωση του κόστους αποκομιδής και μεταφοράς απορριμμάτων, τον οικονομικό αντίκτυπο στο ταμείο του δήμου, αλλά και τη διαμόρφωση ενός καλύτερου περιβαλλοντικού αποτυπώματος.

Να σημειωθεί ότι από το 2009 έως το 2014, ενώ ο δήμος είχε παραλάβει μπλε κάδους από την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης Α.Ε. (ΕΕΑΑ Α.Ε.), το περιεχόμενο αυτών μεταφερόταν στα διάφορα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών του Ασπρόπυργου, της Τρίπολης και της Κορίνθου. Το κόστος ήταν υψηλό και ο δήμος ενώ διέθετε ανακυκλώσιμο υλικό, δεν αποκόμιζε έσοδα.

Από το 2015 ο Δήμος Σπάρτης διαχειρίζεται μόνος του ανακυκλώσιμα υλικά

Έτσι, από το καλοκαίρι του 2015, η δημοτική αρχή Βαλιώτη υπέγραψε σύμβαση συνεργασίας με την ΕΕΑΑ Α.Ε. τύπου Β, πράγμα που του έδωσε τη δυνατότητα στον δήμο να διαχειρίζεται μόνος τους τα υλικά του μπλε κάδου. Έτσι, η δημοτική αρχή Βαλιώτη στόχευσε στην ξεχωριστή και πόρτα – πόρτα συλλογή χαρτιού, πλαστικού, μετάλλου και οργανικών αποβλήτων από υπολείμματα φαγητού.

Με την υπογραφή της σύμβασης, η ΕΕΑΑ Α.Ε. έχει ήδη παραχωρήσει τους πρώτους 4.000 κάδους σε σύνολο 12.000. Οι κάδοι είναι δύο τύπων: κίτρινος για χαρτί και μπλε για πλαστικό. Επίσης, ο δήμος Σπάρτης παρέλαβε 100 κάδους για ξεχωριστή συλλογή γυαλιού και μεταλλικών συσκευών. Όμως, η δημοτική αρχή Βαλιώτη δεν αρκέστηκε στην ξεχωριστή συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών, αλλά προμηθεύτηκε 1.600 καφέ κάδους για τη χωριστή συλλογή οργανικών υλικών από τα υπολείμματα φαγητού τόσο από τα σπίτια όσο και από τις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Στο κέντρο της πόλης οι πρώτοι ατομικοί κάδοι

Στις αρχές του 2016 ο Δήμος Σπάρτης προχώρησε στη διανομή ατομικών αριθμημένων χρωματιστών κάδων στο κέντρο της πόλης και ξεκίνησε την ενημέρωση των κατοίκων και των επιχειρηματιών για την ακριβή ημέρα και ώρα που θα περνούσε το απορριμματοφόρο. Σταδιακά ο δήμος αφαίρεσε από την περιοχή τους κοινόχρηστους μπλε κάδους.

Ανάμεσα στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Δήμος Σπάρτης ήταν ότι δεν διέθετε αδειοδοτημένο χώρο διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών. Προκήρυξε, λοιπόν, διαγωνισμό για την εύρεση αδειοδοτημένης μονάδας. Ο διαγωνισμός στέφθηκε με επιτυχία και ανάδοχος ανακηρύχθηκε ένα τοπικό εταιρικό πολυμετοχικό σχήμα πολιτών.

Άγγιξε το 70% η ανακύκλωση μέχρι τον Μάιο του 2016 με σημαντικά οικονομικά οφέλη! Τα πρώτα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται τον Μάιο του 2016, καθώς ο Δήμος Σπάρτης κατόρθωσε να αυξήσει τη συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών κατά 70% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. “Το εντυπωσιακό ποσοστό ανακύκλωσης μεταφράζεται σε λιγότερα απόβλητα στην χωματερή, αξιοποίηση χρήσιμων υλικών μέσω της κυκλικής οικονομίας, τοπικές θέσεις εργασίας, καθώς 15 άτομα απασχολούνται άμεσα και πολλοί είναι αυτοί που απασχολούνται σε δευτερογενείς δραστηριότητες” σχολιάζει ο δήμαρχος, Β. Βαλιώτης εκτιμώντας ότι “σε απόλυτους αριθμούς αναμένεται μια καθαρή ανάκτηση υλικών που σε ετήσια βάση θα ξεπεράσει τα 33 κιλά ανά κάτοικο”.

Τα οικονομικά οφέλη από αυτή τη διαδικασία είναι αξιοσημείωτα. Ο δήμος, διενεργώντας ηλεκτρονικό διαγωνισμό, κατόρθωσε να μειώσει το κόστος αποκομιδής των ανακυκλώσιμων υλικών κατά 25% σε σχέση με το 2015 και κατά 50% σε σχέση με παλαιότερες χρονιές. Η δημοτική αρχή Βαλιώτη εκτιμά ότι η πώληση των ανακτηθέντων ανακυκλώσιμων υλικών συσκευασίας μέσω της μονάδας διαχείρισης αναμένεται να ανέλθει σε περισσότερους από 1.000 τόνους, ποσότητα αυξημένη κατά 75% σε σχέση με το 2015 και τα έσοδα στο ταμείο του δήμου μέσω της επιδότησης που θα δώσει η ΕΕΑΑ Α.Ε. θα είναι της τάξεως των 40.000 ευρώ.

Στο 98% η καθαρότητα του ανακτώμενου υλικού

“Με την ήδη τετράμηνη διαχείριση αποκομιδής και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία των ξεχωριστών ρευμάτων συλλογής αποβλήτων, η ανάκτηση των καθαρών υλικών με τους ξεχωριστούς κάδους έχει ανέλθει στο 33% των συνολικά αποκομιζόμενων υλικών με μόνο το 10% των εμπλεκόμενων οικιών και καταστημάτων” τονίζει ο δήμαρχος Σπάρτης προσθέτοντας: “Η διανομή των κάδων πόρτα – πόρτα είναι εξέλιξη”. Εντυπωσιακό είναι, όπως μας πληροφορεί ο δήμαρχος, ότι “το υλικό που παράγουν οι ξεχωριστοί κάδοι έχει καθαρότητα στο ποσοστό ανάκτησης μεγαλύτερο του 98%”.

Ως εκ τούτου είναι μεγάλη η ωφέλεια της χαμηλότερης ρύπανσης και χαμηλότερης απόρριψης των υλικών στον μελλοντικό χώρο υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων. Μαζί με την εφαρμογή του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου για τη διαχείριση των απορριμμάτων, ο Δήμος Σπάρτης δημιουργεί θέσεις εργασίας μέσω της εναλλακτικής διαχείρισης.

Μόνο 200 τόνοι ετησίως πηγαίνουν στη χωματερή

“Σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από την ανάλυση των δεδομένων είναι ότι, μετά την εφαρμογή της διαλογής των απορριμμάτων στο σπίτι ή στην επιχείρηση με το σύστημα συλλογής πόρτα – πόρτα, η ποιότητα των συλλεχθέντων υλικών αυξήθηκε κατακόρυφα, ενώ μειώθηκε το ποσοστό του άχρηστου υλικού, δηλαδή του υπολείμματος μετά τη διαχείριση, κατά 12%” εξηγεί ο Β. Βαλιώτης προσθέτοντας: “Αυτό από μόνο του μεταφράζεται σε ετήσια βάση σε περισσότερα υλικά στην ανακύκλωση από τον Δήμο Σπάρτης κατά 200 τόνους, αξίας τουλάχιστον 30.000 ευρώ”.

“Η συνολική ωφέλιμη ποσότητα που δεν εκτρέπεται πλέον στην χωματερή είναι περί τους 200 τόνους σε ετήσια βάση, κι αυτό γιατί βελτιώθηκε η συμπεριφορά των πολιτών” σημειώνει ο δήμαρχος. Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, ο ίδιος ενημερώνει ότι “ο δήμος βρίσκεται σε διαγωνιστική διαδικασία για την προμήθεια εξοπλισμού για κομποστοποίηση των βιοαποδομήσιμων υλικών και τυχόν ανάκτηση χρήσιμων υλικών από τα υπόλοιπα με απλή μηχανική διαλογή”.

“Το κόστος διαχείρισης όλων των υλικών μέσω της ξεχωριστής αποκομιδής μπορεί να κρατηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χωρίς αύξηση των υφιστάμενων δημοτικών τελών αποκομιδής – καθαριότητας, που ούτως ή άλλως είναι τα χαμηλότερα στη γεωγραφική μας ενότητα” διαβεβαιώνει ο δήμαρχος.

Εξαιρετικά κοστοβόρος τυχόν εφαρμογή της σύμβασης με την ΤΕΡΝΑ

Συγκρίνοντας το μοντέλο διαχείρισης απορριμμάτων, που εφαρμόζεται πλέον στον Δήμο Σπάρτης, με τον σχεδιασμό του περιφερειάρχη Π. Τατούλη, ο Β. Βαλιώτης σχολιάζει: “Η προσδοκώμενη από κάποιους διαχείριση απορριμμάτων μέσω της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, όπως στην περίπτωση της σύμβασης με την ΤΕΡΝΑ, είναι εξαιρετικά κοστοβόρος, ανελαστική στον χρόνο και περιβαλλοντικά μη αποδεκτή”.

Στην περίπτωση της εφαρμογής της σύμβασης με την ΤΕΡΝΑ ο Β. Βαλιώτης εξηγεί: “Ο δήμος θα υποχρεωθεί να παραδίδει εγγυημένα για 28 χρόνια στην είσοδο του εργοστασίου της ΤΕΡΝΑ το 70% των αποβλήτων που παράγει. Πρόκειται για 8.700 τόνους ετησίως με κόστος 100 ευρώ ανά τόνο, πλέον της μεταφοράς και του κόστους μεταφόρτωσης, και επιπλέον τυχόν ποιοτικές ρήτρες της σύνθεσης των απορριμμάτων, που μέχρι στιγμής κανείς δεν γνωρίζει”. “Εκτιμάται ότι το κόστος θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 120 ευρώ ανά τόνο” σημειώνει τονίζοντας: “Επειδή η υπολειπόμενη ποσότητα θα είναι πρακτικά ασύμφορη για να τη διαχειριστεί ο δήμος, θα οδηγηθεί κι αυτή στην μονάδα ΣΔΙΤ”. “Το συνολικό ετήσιο κόστος για τον Δήμο Σπάρτης θα ανέλθει στο 1,2 εκατ. ευρώ, που πρακτικά σημαίνει υπερδιπλασιασμό των δημοτικών τελών” καταλήγει ο δήμαρχος.

πηγή: www.aftodioikisi.gr

Ποιος είναι ο Δήμεραχος Σπάρτης και με τι γνώσεις και εμπειρία τα βάζει με πακτωμένα συμφέροντα προς όφελος των Σπαρτιατών;

Είναι ο κ. Βαλιώτης, γεννημένος το 1959 στην Κονιδίτσα Λακωνίας, φοίτησε στη Σεβαστοπούλειο Τεχνική Σχολή, από όπου πήρε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Αγρότης με συνδικαλιστική δράση στη Λακωνία, ασχολείται από το 1986 ασχολείται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Το 1986 εκλέγεται κοινοτικός σύμβουλος και στη συνέχεια πρόεδρος της πρώην κοινότητας Κονιδίτσας (1990 και 1994), δήμαρχος Οινούντος Λακωνίας (1998, 2002 και 2006) και το 2010 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος Σπάρτης (ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που στήριξε το 2010 η Λαϊκή Συσπείρωση).

Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Ν. Λακωνίας (2005-2012) ενώ επί σειρά ετών ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Αναπτυξιακής Εταιρείας Πάρνωνα-Ταϋγέτου ΑΕ, μέλος του ΔΣ της ΤΕΔΚ Ν. Λακωνίας και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ν. Λακωνίας.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΚΑΛΠΑΣΜΟΙ

Zumba από την Λακωνία!!!

Zumba Fitness Orgullo Penelope Stamatakou

Οι Ιταλοί αλωνίζουν στις ελληνικές θάλασσες και οι δικοί μας ψαράδες περιορίζονται;;;

Με το καθούρι να πλησιάζει, πέντε πολύ μεγάλα Ιταλικά ψαράδικα έδεσαν στο λιμάνι της Αγίας Πελαγίας τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας 13 Ιουνίου 2016 όπου και τα αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός του adelin.

Έτσι λοιπόν βλέπουμε πως τα Ιταλικά σκάφη σαρώνουν τις θάλασσες μας και τα Ελληνικά αλιευτικά μόνο να περιορίζονται, μετά από συνεχείς και χρόνιες διοικητικές αστοχίες των πολιτικών μας και του Λιμενικού Σώματος....

Υπάρχει και μία μεγάλη απορία: 

α) τα μεγάλα αυτά Ιταλικά αλιευτικά που μπορούν να ψαρεύουν στην Ελληνική ΑΟΖ "όπως δεν μπορούν τα ελληνικά" πέρα από τα 6ν.μ. καθώς έξω από τα 6ν.μ. είναι διεθνή ύδατα και δεν έχει εξουσία το Λιμενικό Σώμα;

β) τα μεγάλα τάνκερ που μπαίνουν κι αγκυροβολούν μέσα από τα 6ν.μ. στα ελληνικά νερά της Λακωνίας  και των Κυθήρων και τα έχουν ξεσκήσει όλα (αρχαία, βιότοπους, παραλίες, ελευθεροκοινωνία, εργατικό δίκαιο κτλ) και δεν είναι σε διεθνή ύδατα, πάλι δεν έχει εξουσία το Λιμενικό Σώμα;

Ναπολέων Ζέρβας, το Αντάρτικο του ΕΔΕΣ και οι Τσάμηδες, συνεργάτες των Γερμανών.

Ο Ναπολέων Ζέρβας το καλοκαίρι του 1944 θα προστατέψει αποτελεσματικά τους κατοίκους της Ηπείρου από τους Τσάμηδες που συνεργάζονται με τους ναζί κατακτητές.

Μάλιστα η εκπομπή "Η Μηχανή του χρόνου - Ναπολέων Ζέρβας" παρουσιάζει για πρώτη φορά ντοκουμέντα της αυτής συνεργασίας που φωτίζουν τον σκοτεινό ρόλο των επικεφαλής των Τσάμηδων της Παραμυθιάς.
Τώρα πως είναι δυνατόν, "σήμερα", Έλληνας βουλευτής να φωτογραφζεται με αντίστοιχο τούρκικο φέσι, εθελοντών Μουσουλμάνων συνεργατών των Ναζί, που έχει ραμμένα επάνω του τον ναζιστικό «Reichsadler» (αετό του Ράιχ) και τη νεκροκεφαλή των Waffen-SS.... είναι κάτι ακατανόητο για κάθε Έλληνα.

190 χρόνια μετά τη Μάχη του Διρού,οι Μανιατοπούλες θα σώσουν και πάλι τη Μάνη!!!

Στη προσηλιακή Μάνη, στη Κοκκάλα, μπουλντώζες σπάσανε τις λαλλούδες (βότσαλα, που πλέον κόβουν σαν ξυράφια) και απόθεσαν αμμοχάλικο με πληρωμή από κρατικά χρήματα!!!

Η ασυδοσία που κρατεί γερά εδώ και χρόνια στην παραθαλάσσια Λακωνία (δικαιοδοσία Εισαγγελείας Γυθείου) κτύπησε τώρα και στην πανέμορφη Μάνη!!!

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν οι μανιάτισσες κι όπως πριν 190 χρόνια έσωσαν την Μάνη, απόντων των αντρών, με μόνο όπλο το δρεπάνι του θερισμού απέναντι στις ορδές των χιλιάδων πολεμιστών του αήττητου έως τότε Ιμπραήμ Πασά στο ακρογιάλι του Διρού έτσι και σήμερα είναι αυτές που πολεμούν, πρώτες και μόνες, μπροστά, ενάντια στην καατστροφή της Μάνης!!!

Η Ευγενία Μπαρμπαγιάννη, η Ελένη Κούβαρη, η Ζωή Ρούσσου είναι από τις μανιάτισσες, που δεν χρειάζονται καθόλου συστάσεις και επάξια συνεχίζουν την κληρονομιά και την ιστορία του τόπου μας!!!! (οι φωτογραφίες είναι από τις ανακοινώσεις τους) 

Ο χειμώνας και το χειμέριο κύμα θα ταξιδέψουν στον βυθό τα μπάζα του Δήμου Ανατολικής Μάνης (έτσι θα χάσουμε ορισμένους βιώτοπους ψαριών και τα νόστιμα ψαράκια πλέον θα γίνουν πιο σπάνια... βλέπε καταστροφή του όρμο Βοιών από την αγκυροβολία αντίστοιχα μέσα στους προστατευόμενους αυτού βιότοπους!!!) αλλά θα χρειαστούν και δεκάδες χρόνια ώστε να λειανει η θάλασσα της λαλλούδες εκ νέου

Άσε το τσουβαλιασμα και κάτσε και απόλαυσε τα τα τρία σου μνημόνια....

Άσε το τσουβαλιασμα και κάτσε και απόλαυσε τα τα τρία σου μνημόνια. Τα ήθελες και τα τρία τόσο πολύ που τώρα είναι αργά για δάκρυα Στέλλα...

Το Μανιάτικο μοιρολόι, Μ Κάσσης

Μιχάλης Τερζής - ΧΕΝΕΛΛΑΣ- ΧΕΝΕΛΛΑΣ - Νικόλας Μητσοβολέας

Λιαντίνης, 1η Ιουνίου 1998, Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος...

Μάνα θα λάβεις μία μαχαιριά, αλλά όχι στην πλάτη, στην Καρδιά! Θέλω να σταθείς γενναία όπως οι Αρχαίες Σπαρτιάτισσες!!!

1η Ιουνίου 1998, ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης φεύγει από το σπίτι του στη Κάτω Κηφισιά ενώ στο γραφείο του έχει αφήσει ένα γράμμα για την κόρη του Διοτίμα στο οποίο γράφει:

«Διοτίμα μου,

Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος.

Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.

Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι αυτό το έγκλημα με σκοτώνει….

Έζησα έρημος και ισχυρός.

Λιαντίνης

Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές του Σολωμού στη Ζάκυνθο και του Λυκούργου στη Σπάρτη.»

Δύο ημέρες μετά τα δύο αγάλματα σε Ζάκυνθο και  Σπάρτη ήταν στεφανωμένα και παρά την τεράστια  κινητοποίηση και το εξαιρετικό ενδιαφέρον η σωρός δεν στάθηκε δυνατόν να ανευρεθεί αλλά αποκαλύφθηκε μετά από επτά χρόνια όπως ακριβώς είχε ζητήσει από τους δικούς του ανθρώπους....

Ο Λάκωνας μουσικός Πάνος Μπούσαλης, τραγουδά εκπληκτικά, το τραγούδι του "Γκέμμα" ομότιτλο με το τελευταίο βιβλίο του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη που σαν σήμερα, Ι.VI.98, πριν 18 χρόνια πήρε τον δρόμο για τον Ταΰγετο και την Γκέμμα του!!!
  

Ακολουθεί ηχογραφημένο μάθημα του Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου, με κεντρικό άξονα το τελευταίο του βιβλίο "Γκέμμα".

Το μάθημα αυτό εντάσσεται στον τελευταίο κύκλο μαθημάτων του έλληνα στοχαστή από το Το Liantinis.org που αποτελεί μια διαδικτυακή προσπάθεια, αφιερωμένη όχι μόνο στον καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη, αλλά και στην ελεύθερη σκέψη.

Επιλεγμένα αποσπάσματα απο το Liantinis.org για το τελευταίο βιβλίο του Δημ. Λιαντίνη, Γκέμμα:

«Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο. Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.»

«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου, πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος…»

«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.»

«Μια είναι η αιτία που κάνει το θάνατο την πικρότερη πίκρα μας. Είναι η γνώση πως το ασώματο ταξίδι μας δεν έχει πηγαιμό. Αλλά ούτε και γυρισμό. Με το θάνατο για στερνή φορά και πρώτη ο άνθρωπος περνά στην πατρίδα του πάντα και του πότε. Το τι θα σε καλωσορίσει εκεί που θα πας είναι ιδέα μηδενική, μπροστά στην άπειρη ιδέα του τι αποχαιρετάς εδώ που φεύγεις. Στο αναποδογύρισμα αυτού του διαλεκτικού σχήματος οι θρησκείες στηρίξανε την πανουργία της κυριαρχίας τους.»

«Το γεγονός του θανάτου είναι για τον καθένα από μας το ατομικό όριο του απόλυτου. Είναι ο βαθμό μείον 273 όχι στην κλίμακα της θερμότητας, αλλά στην κλίμακα του ανθρωπολογικού Μηδέν. Από τη στιγμή που θα πεθάνω περιέρχομαι αστραπιαία στην ίδια κατάσταση, που βρίσκεται εκείνος που δεν εγεννήθηκε ποτές.»

«Νέκυια σημαίνει να ζήσεις ζωντανός σε όλη τη ζωή σου τη γνώση και τη λύπη του θανάτου σου εδώ στον απάνω κόσμο. Νέκυια σημαίνει να στοχαστείς και να ζήσεις τη ζωή σου όχι μισή αλλά ολόκληρη. Με την απλή, δηλαδή και τη βέβαιη γνώση ότι ενώ υπάρχεις ταυτόχρονα δεν υπάρχεις. Ότι ενώ ζεις αυτό που είσαι, δηλαδή ζωντανός του σήμερα, ταυτόχρονα ζείς κι αυτό που δεν είσαι δηλαδή το νεκρός του αύριο. Η ζωή σου στην ουσία της είναι η δυνατότητα και η δικαιοδοσία της φαντασίας σου. Όχι άλλο.»